Οδηγούν το Πανεπιστήμιο Αιγαίου σε κλείσιμο!

ΥΠΟΤΕΙΝΟΥΣΑ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΑΜΟΥ

Σάμος 25 Φεβρουαρίου 2011
ΨΗΦΙΣΜΑ
Η αιφνιδιαστική μείωση από το Υπουργείο Παιδείας, των πιστώσεων για τους διδάσκοντες συμβασιούχους του πανεπιστημίου Αγαίου, δυναμιτίζει τη λειτουργία του ιδρύματος, μεσούσης της ακαδημαϊκής χρονιάς και καθιστά αμβίβολη την έναρξη του εαρινού εξαμήνου.
Οι κάτοικοι του βορείου Αιγαίου θεωρούν το πανεπιστήμιο κόσμημα των νησιών, παράγοντα πνευματικής και πολιτιστικής ανάτασης, εργαστήριο παραγωγής και διακίνησης ιδεών, χωρο που διακονούνται σε υψηλό επίπεδο η επιστήμη, η διδασκαλία και η έρευνα,πολύτιμο εργαλείο που συμβάλει στην ανάπτυξη της περιοχής.
Κάθε απόπειρα υπονόμευσης, υποβάθμισης, κάθε ενέργεια που βάζει εμπόδια στην απρόσκοπτη και ομαλή λειτουργία του πανεπιστημίου, αποτελεί εχθρική ενέργεια και αιτία πολέμου.
Η ΥΠΟΤΕΙΝΟΥΣΑ, πιστεύοντας ότι εκφράζει την ομόθυμη οργή και αγανάκτηση των κατοίκων του νησιού, καταδικάζει με τον πλέον απερίφραστο και κατηγορηματικό τρόπο τη μείωση των πιστώσεων για τους διδάσκοντες συμβασιούχους του πανεπιστημίου Αιγαίου. Απαιτεί από την κυβέρνηση την άμεση χορήγηση των 17 επιπλέον αναγκαίων πιστώσεων, τον άμεσο διορισμό των εκλεγμένων μελών ΔΕΠ και ΕΤΕΠ και την άμεση προκήρυξη όλων των νέων θέσεων.
Η παιδεία αποτελεί τη σημαντικότερη επένδυση, το πιο γερό θεμέλιο του μέλλοντος μιάς κοινωνίας και το έλειμμα παιδείας βασική αιτία της κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας.
Ας αναζητήσουν τα χρήματα που λείπουν στους απατεώνες, τους φοροφυγάδες, τους ημέτερους, τους ευνοούμενους, τα λαμόγια, τους μιζαδόρους.
Ας αφήσουν το πανεπιστήμιο Αιγαίου να συνεχίσει χωρίς προσκόμματα το έργο του και την πολύτιμη προσφορά του.

Oι Μοιραίοι (Δειλοί, Μοιραίοι και Άβουλοι Αντάμα...)

Ερωτήσεις που (δεν) ζητούν απάντηση

(Mου ήρθε με η-μέιλ. Είναι κάποια ερωτήματα πρωτότυπα, ωστόσο τονίζουν ΄κι αυτά με την σειρά της το μεγαααάλο ερώτημα. Αντί η Ελληνική Κυβέρνηση να  ζητήσει αμέσως διαγραφή μεγάλου μέρους του ως επαχθές (βλέπε ΜΗΖΕΝΣ κλπ) και καλύτερο διακανονισμό για το υπόλοιπο, ακουλούθησε και ακουλουθεί τον εύκολο δρόμο: Όπως και τώρα με το 4 επικαιροποιημένο Μνημόνιο που διευκολύνει ακόμα περισσότερο τις απολύσεις....)

Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του,

ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του. Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει; Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;

Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.

Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης. Ενδεικτικά:

-Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.

-Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.

-ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.

Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος.

Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:

Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;

Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα;

Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;

Ερώτηση 4. Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;

Ερώτηση 5. Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές;

Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί:

α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό!

β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών!

γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές.

δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!

Ερώτηση 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;

Ερώτηση 7. Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;

Ερώτηση 8. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;

Ερώτηση 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;

Ερώτηση 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;

Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;

Ολόκληρος ο κατάλογος με τα χρέη παγκοσμίως βρίσκεται εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_external_debt

ΖΩΗ ΤΥΡΠΕΝΟΥ

Με αεροπλάνα και Βαπόρια στη Τσουκνιδοχώρα .. συνέχεια

  Λέγαμε λοιπόν την προηγούμενη βδομάδα ότι τα αλλεπάλληλα ρήγματα που προκαλούνται από τις πολλαπλές ανισότητες, τελικά διαβρώνουν όλον τον οργανισμό και τον ακινητοποιούν.  Όπου «οργανισμός» διάβαζε Ελληνική και Ευρωπαϊκή κοινωνία.

 Αυτό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής επιλογής που βασίστηκε στην  ανυπαρξία ενδιαφέροντος για την άμβλυνση των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων, πολύ περισσότερο δε  και στη σκόπιμη  αύξηση τους και αυτό  διότι οι ανισότητες θεωρήθηκαν ένα εργαλείο ανάπτυξης. Εγκαθιδρύθηκε σιγά- σιγά το δόγμα, ότι αν δεν υπάρχει ένα προστατευτικό πλαίσιο που να προστατεύει τους αδύνατους, αυτοί κινητοποιούνται και έτσι αυξάνεται ο συνολικός πλούτος…

Μόνον που αυτός παίζεται τώρα από χρηματιστήριο σε χρηματιστήριο ως τζόγος διαλύοντας τα πάντα!

Τέλος πάντων, ακόμα και να έβλεπε κανείς μια χρησιμότητα σε μια τέτοια αρχή ως ένα μερικό εργαλείο σε συγκεκριμένους χώρους και περιορισμένες χρονικά περιόδους, η απολυτοποίησή της, αυτό δηλαδή που ονομάστηκε «νεοφιλελευθερισμός», είναι ο κοινωνικός καρκίνος της εποχής μας! Αν τώρα έχει κανείς αντίρρηση  για αυτή την κατηγορηματική μου τοποθέτηση, μπορούμε να έχουμε ένα διαδικτυακό διάλογο, η εφημερίδα θα του πει που…

Αυτός όλος ο πρόλογος για εδώ έχει την εξής σημασία: Ότι έχουμε απόλυτο δίκιο να κάνουμε τα πάντα για τις συγκοινωνίες στο νησί. Αν ήθελε η πολιτεία να δουλέψει «νεοφιλελεύθερα» για αυτό το ζήτημα έπρεπε να το πουλήσει στη γείτονα και με μέρος από τα χρήματα που θα πάρει να μας εγκαταστήσει κάπου ως πρόσφυγες. Τα κόστη της ύπαρξης μιας βιώσιμης κοινωνίας εδώ, αλλά και των μελλοντικών προοπτικών της  πάνω είναι πολλά και  πρέπει να αναληφθούν από τους περιβάλλοντες οργανισμούς Ελλάδα και Ευρώπη.  Τα οφέλη μιας τέτοιας μεταφοράς κεφαλαίων μπορεί να  μην είναι  κυρίως οικονομικά, αλλά κοινωνικά, περιβαλλοντικά, πολιτισμικά. (Εμείς βέβαια πρέπει να ασκούμε σωστά το δημοκρατικό έλεγχο, έτσι ώστε αυτές οι «μεταγγίσεις» κεφαλαίου να αξιοποιούνται πλήρως) .

Είναι αναγκαίο να το πιστέψουμε ότι έχουμε απόλυτο δίκιο.

Να ενωθούμε:

 Η αντιπολίτευση να μην αξιοποιεί το θέμα μόνο για προσέλκυση διαμαρτυρόμενων ψηφοφόρων,  αλλά για να δείξει ότι μπορεί να γίνει αποτελεσματική στις διεκδικήσεις  της. Η δε τοπική συμπολίτευση να μη «θάβει» το θέμα, αλλά οι «από πάνω» να φοβούνται ότι η ολιγωρία τους σε ένα τέτοιο ζήτημα θα τους αφήσει «χωρίς πόδια» εδώ στο νησί  και αυτό η κάθε εξουσία το φοβάται, όπως  «ο διάολος το λιβάνι».                                                

Κλιμακωτά, ενωτικά, θεσμικά αλλά και κινηματικά, ας καταστήσουμε αυτό  το ζήτημα θέμα των μεγάλων δελτίων ειδήσεων. Μόνο αν σπάσουμε την  σιωπή μπορεί και να πετύχουμε. Ας μην φοβηθούμε, όταν βρεθούμε για αυτό το ζήτημα κυνηγημένοι από κάποιον άδικο νόμο, από την τυπική νομιμότητα,  όπως τώρα κάποιοι βρίσκονται κυνηγημένοι αλλού,  γιατί αρνούνται τα διόδια σε δρόμους-  «καρμανιόλες». Το αίσθημα δικαίου θα είναι μαζί μας, όπως επίσης και ο τοπικός πληθυσμός.  Δεν θα πω από δω τα μέσα για ευνόητους λόγους, αλλά υπάρχουν…  Και τι θα γίνει, αν παρ’ όλες τις κινητοποιήσεις μια άδικη, αλλά αποφασισμένη εξουσία μας αγνοήσει.  Υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο.  Αλλά είναι αλλιώς να χάνεις μαχόμενος και αλλιώς φοβισμένος!

Διατελώ μετά τιμής

Τσουκνίδα Αγριόχορτου. 

Μ' αεροπλάνα και ΒΑΠΟΡΙΑ και ΤΙΣ ΤΣΟΥΚΝΙΔΕΣ τις παλιές...

Η στήλη αυτή που φιλοδοξεί να εξελιχθεί σε σταθερή Σαμιακή επιφυλλίδα, προέκυψε μετά από την άτυπη "επιφυλλιδογραφία" που ασκούσα, μέσα από το ιστολόγιο http://www.tsouknida.blogspot.com/.
Το ιστολόγιο αυτό, για κάποιους πολύ μπερδεμένους λόγους, που δεν έχουνε να κάνουνε με ύβρεις, άσεμνα κλπ., "έκλεισε"! Στη σκέψη μου να βρω ένα άλλο διαδικτυακό χώρο, ο οποίος όμως θα έκανε καιρό να αποκτήσει τους εκατοντάδες φίλους της "Τσουκνίδας", δέχτηκα με χαρά την πρόταση της Μαργαρίτας Ικαρίου (διευθύντριας της παρούσας εφημερίδας) να μεταφέρω την επιφυλλίδα μου εδώ, αγγίζοντας θέματα με πανελλήνιο ή και διεθνή χαρακτήρα, τα οποία όμως θα έχουν μεγάλη σχέση με τα προβλήματα και τις προοπτικές  της Σάμου.
Και να!  Το μέγα και κεντρικό πρόβλημα του νησιού μας αυτό τον καιρό,  δηλαδή αυτό των συγκοινωνιών. Μετά την τροποποίηση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών και τη δρομολόγηση πλοίου προς και από τη Σάμο κάθε δεύτερη μέρα και την προσωρινή -έστω- τοποθέτηση πολύ παλαιού πλοίου στην γραμμή, το θέμα έχει φουντώσει. Είναι στα στόματα όλων,  γιατί η κατάσταση αυτή μας πάει τουλάχιστον 25 χρόνια πίσω.   Όχι βέβαια ότι ήταν  τα πράγματα πολύ καλύτερα πριν λίγο καιρό όταν έπρεπε να χάσει κανείς μια ολόκληρη μέρα στο ταξίδι, καθώς το πλοίο μας αναχωρούσε (άκουσον - άκουσον) στις 12 το μεσημέρι!
Έκανα πολλές κουβέντες κι εγώ, όμως, μια προσωπική εμπειρία με κινητοποίησε: Πρόσφατα ταξίδεψα με μεγάλη- δηλαδή όχι χαμηλού κόστους- αεροπορική εταιρεία στο εξωτερικό, προς ένα πολυσύχναστο αεροδρόμιο (άρα με υψηλά τέλη για την εταιρεία) με διάρκεια ταξιδιού 3 ωρών και όμως το εισιτήριο αλέ-ρετούρ ήταν φτηνότερο, απ' ότι θα μου κόστιζε αν αποφάσιζα αεροπορικά να ταξιδέψω στην Αθήνα και να επιστρέψω!  Προτίμησα λοιπόν το καράβι, όπου στην επιστροφή με περίμενε το συμβατικό πλοίο, στο οποίο έπρεπε να δώσω σχεδόν 50 ευρώ για να ταξιδέψω ολονυκτίως σε μια απλή καρέκλα, ούτε καν αεροπορικό κάθισμα….
Πολλές οι απόψεις και αντιφατικές: "Δεν έχουμε κόσμο εδώ, δεν θα είμαστε ποτέ ελκυστικός προορισμός." "Όσοι και να ταξιδεύουμε ποτέ δεν θα γίνουμε ελκυστικός προορισμός για τους εφοπλιστές, γιατί δεν διακινούνται εμπορεύματα, αυτά τους δίνουν πολλά κέρδη. Δεν έχουμε ούτε γεωργία, ούτε βιομηχανία για να εξάγουμε πράγματα και ο κόσμος είναι λίγος και φτωχός, για να εισάγουμε αξιόλογα φορτία.." "Δεν έχουμε δύναμη και ενότητα για να επιβάλουμε τις λύσεις μας." "Αφού κάποιοι τα  "φάγανε"  και διαλύσανε τις εταιρείες λαϊκής βάσης, καλά να πάθουμε". " Να ενωθούν  οι ντόπιοι επιχειρηματίες και μαζί με τον Δήμο να αγοράσουν δικό μας Καράβι, γιατί έχει η Τήλος;" "Μπα, δεν μπορούν να αντέξουν οι τοπικές εταιρείες τον ανταγωνισμό, εδώ οι Κρητικές ξεπουλήθηκαν σε κανονικούς εφοπλιστές και άλλους κεφαλαιούχους για να αντέξουν.."  "Όχι καράβι, ένα μικρό αεροπλανάκι να αγοράσουμε". "Να γίνει όλη η γραμμή επιδοτούμενο δρομολόγιο.." . "Το κράτος πρέπει να αναλάβει πλήρως τα ποστάλια"
Πολλές γνώμες, συγκροτούν όμως από την πλευρά της η κάθε μια ένα πλαίσιο, που κάνει το τοπικό μας οικουμενικό ζήτημα:  Το τι υπηρεσίες θα έχει ένας πολίτης εξαρτάται από το επίπεδο ανάπτυξης της κοινωνίας που ζει. Αλλά και η ανάπτυξη δεν μπορεί να έρθει, αν δεν υπάρξουν κάποιοι όροι. Οι αρχές μιας κοινωνίας δικαίου λένε ότι όποιο μέρος δυσκολεύεται να αναπτυχθεί ισότιμα, γιατί αντικειμενικοί λόγοι εμποδίζουν να έχει  επαρκείς όρους ανάπτυξης,  πρέπει να βοηθηθεί από τον περιβάλλον οργανισμό. Αλλιώς τα αλλεπάλληλα ρήγματα θα διαβρώσουν τελικά όλον τον οργανισμό. Η Πρόνοια και η Αλληλεγγύη δεν σώζουν μόνο το μέρος που έχει πρόβλημα, αλλά όλον το Οργανισμό.  Αυτό, στην περίπτωσή μας, πιστοποιεί ότι για να υπάρξει βιώσιμη και εξελίξιμη κοινωνία και οικονομία στο νησί πρέπει ο κάτοικος να μπορεί να πάει στην Αθήνα με το πολύ 25-30 ευρώ, όσο το μέσο μεροκάματο δηλαδή, χωρίς να χάσει επιπλέον μέρες στο ταξίδι του και χωρίς να αρρωστήσει  ταξιδεύοντας!  Αυτό, αποδεικνύεται πως εδώ και μια πενταετία τουλάχιστον, το δόγμα της δήθεν ελεύθερης αγοράς δεν μπορεί να το προσφέρει.
Θα συνεχίσουμε με...αεροπλάνα και τα βαπόρια και τους φίλους τους παλιούς στο επόμενο φύλλο.

Διατελώ μετά τιμής
Τσουκνίδα Αγριόχορτου.