1.30.2012

"Η πρόταξη του συλλογικού, της αλληλεγγύης, της καλλιέργειας μιας κριτικής ματιάς( ...) μέσα απ’ τις παρεμβάσεις μας στις κοινότητες, συνιστά εγχείρημα χειραφέτησης."

Ποιές είναι οι εξελίξεις στο θέμα της πρόληψης και της τοξικοεξάρτησης;

Οι εξελίξεις στα συγκεκριμένα ζητήματα αντανακλούν τις γενικότερες, που αφορούν το λεγόμενο «κοινωνικό κράτος». Ανασυνθέτοντας την περίπλοκη -με επιμέρους στρεβλώσεις- πορεία αυτή σε μια συνισταμένη, μπορούμε να πούμε πως ολοένα περισσότερα από όσα ως σήμερα οι δημοκρατικοί κοινωνικοί αγώνες είχαν καταστήσει δικαιώματα, μετατρέπονται με γοργούς ρυθμούς σε εμπορεύματα. Το δικαίωμα των πολιτών σε δωρεάν πρόληψη, θεραπεία και κοινωνική επανένταξη δεν εξαιρείται της διαδικασίας.

Ειδικά η πρωτογενής πρόληψη των εξαρτήσεων, εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία έχει μπει στο μάτι όλων των τεχνοκρατών, που κατοικοεδρεύουν στο Υπουργείο Υγείας. Η πρόληψη των εξαρτήσεων αφορά στην ανάδειξη και ενίσχυση των ψυχικών και κοινωνικών παραγόντων που μπορούν να λειτουργήσουν προστατευτικά ενάντια στις εξαρτήσεις, με έμφαση σε παρεμβάσεις σε παιδιά, έφηβους, νέους. Η πρόταξη του συλλογικού, της αλληλεγγύης, της καλλιέργειας μιας κριτικής, εποπτικής, αξιολογικής ματιάς και της συγκρότησης αντιστάσεων απέναντι στα αίτια του φαινομένου της εξάρτησης μέσα απ’ τις παρεμβάσεις μας στις κοινότητες, συνιστά εγχείρημα χειραφέτησης. Γι’ αυτό ακριβώς συνιστά και κίνδυνο για την κυρίαρχη ιδεολογία του ατομικισμού, του ωφελιμισμού, της επιδίωξης του υλικού κέρδους, της αποδοχής του γίγνεσθαι ως δεδομένο, ως μοιραίο, που στην καλύτερη περίπτωση «ανακουφίζεται», «ξορκίζεται» λ.χ. με την χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών, με την υπερκατανάλωση εικόνων στο διαδίκτυο, με τις εκλογές ανά τετραετία κοκ.

Τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα 71 Κέντρα Πρόληψης αποδεικνύουν του λόγου ταληθές. Η κλιμακούμενη υποχρηματοδότησή τους, ο πολυκερματισμός τους στην βάση ενός σχήματος πελατειακής αντίληψης και ενίοτε προνομιακών οικονομικών σχέσεων μεταξύ κεντρικής εξουσίας, τοπικών «αρχόντων» και ΟΚΑΝΑ, η έλλειψη κοινής θεσμικής εκπροσώπησής τους, τα σωρευμένα διοικητικά προβλήματα, η παρεπόμενη διαρροή έμπειρου προσωπικού ακόμη και σήμερα, εν μέσω τρομερής συρρίκνωσης της αγοράς εργασίας, η οικονομική αδυναμία κάλυψης των κενών θέσεων εργασίας και η περιστολή μέρους των προγραμματισμένων παρεμβάσεων προκειμένου να καλύπτονται οι πάγιες δαπάνες λειτουργίας – αυτά δείχνουν ότι η πρόληψη των εξαρτήσεων στην Ελλάδα έχει συνειδητά αφεθεί στην μοίρα της.  

Την ίδια στιγμή, όλες οι σχετικές επιστημονικές έρευνες, εγχώριες και διεθνείς, δείχνουν ραγδαία ένταση των ψυχοκοινωνικών προβλημάτων και ευθεία σύνδεσή τους τόσο γενικά με την οικονομική κρίση όσο και ειδικά με τις πολιτικές «αντιμετώπισής» της, που περιλαμβάνουν και περικοπή των δημοσίων δαπανών για την υγεία. Οι έρευνες αποδεικνύουν δυναμικό αλληλοσυσχετισμό του υποσιτισμού, των κακών συνθηκών στέγασης και διαβίωσης, της αύξησης της ανεργίας, της αύξησης της κοινωνικής ανισότητας, των παραβιάσεων των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της υπο-εκπαίδευσης,  της μειωμένης πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας, των περιβαλλοντικών προβλημάτων, της κατάθλιψης, των αυξημένων ποσοστών θνησιμότητας και αυτοκτονιών, της βίας και της παραβατικότητας σε παιδιά και εφήβους, της πολυτοξικομανίας, του αλκοολισμού και των φορέων του AIDS και άλλων λοιμωδών νοσημάτων.

Σε τι κατάσταση βρίσκονται τα κέντρα πρόληψης της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας;

Τα γενικά προβλήματα εξειδικεύονται στα Κέντρα Πρόληψης της Περιφέρειας. Από τον Αύγουστο του 2011 εφαρμόζεται περικοπή 50% της χρηματοδότησής τους από πλευράς Υπουργείου Υγείας. Επιπλέον, ακόμη κι αυτό το υπόλοιπο δεν καταβάλλεται στο ακέραιο από τον επιστημονικό επόπτη μας, τον ΟΚΑΝΑ, με επίκληση διαφόρων γραφειοκρατικών κωλυμάτων – τα οποία δεν διόρθωσε ο πρόσφατος νόμος 3966/2011, που πανηγυρίστηκε ως «επίλυση του θεσμικού προβλήματος των Κέντρων Πρόληψης» από τον ΟΚΑΝΑ ενώ στην πραγματικότητα διατηρεί το θεσμικό χάος και επιτείνει τα παρεπόμενά του προβλήματα. Περίπου στο μισό είναι και η χρηματοδότηση του 2011 από πλευράς Υπουργείου Εσωτερικών-ΚΕΔΕ, ενώ από την ίδια πηγή δεν υπήρξε χρηματοδότηση για το 2010. Επιπλέον, τις εισφορές τους για το 2011 δεν έχουν καταβάλλει η συντριπτική πλειοψηφία των εταίρων καθενός από τα Κέντρα Πρόληψης της Περιφέρειας, ήτοι Περιφέρειες, Δήμοι, τοπικοί συλλογικοί φορείς. Αν συνυπολογίσουμε τις οφειλές Δήμων και τοπικών φορέων για τα προηγούμενα έτη και την νέα μείωση της χρηματοδότησής μας από το Υπουργείο Υγείας για το 2012, ξανά κατά 50%, η τελική εικόνα αποπνέει μαρασμό και εγκατάλειψη.

Ως αποτέλεσμα, αναγκαζόμαστε να περιστείλουμε παρεμβάσεις, ακριβώς την στιγμή που τα αιτήματα βοήθειας, ιδιαίτερα από τις σχολικές κοινότητες, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Η λειτουργία μας με προσωπικό πολύ λιγότερο από ό,τι οι πραγματικές ανάγκες επιτάσσουν, μας έχει εξουθενώσει. Χαρακτηριστικά, στην Βοιωτία έχουν απομείνει δύο επιστημονικά στελέχη και στην Ευρυτανία ένα, για να καλύπτουν τις ανάγκες ολόκληρης της Περιφερειακής Ενότητάς τους, αντίστοιχα.

Τι διεκδικείτε από την  αιρετή περιφέρεια και τι προοπτικές υπάρχουν; 

Πρώτα την χρηματοδότηση των πέντε Κέντρων Πρόληψης, σύμφωνα με τα προϋπολογισμένα στις Προγραμματικές Συμβάσεις ποσά συμμετοχής της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας. Ύστερα την παρέμβαση της Περιφέρειας, ώστε να συμπεριληφθούν ρητά τα Κέντρα Πρόληψης στο Σ/Ν «Κώδικας Ναρκωτικών», να διαμορφωθεί επιτέλους ένα βιώσιμο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας τους και να χρηματοδοτηθούν τα Κέντρα Πρόληψης στο ακέραιο από τα Υπουργεία Εσωτερικών και Υγείας, σύμφωνα με την Προγραμματική Σύμβαση Λειτουργίας τους.
Αναφορικά με το ζήτημα των προοπτικών, που βάζετε, τα μηνύματα είναι αντιφατικά. Εμπειρικά, μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε δύο δέσμες.
Η πρώτη αφορά στην στάση της Πολιτείας, δηλαδή της Κεντρικής Κρατικής Εξουσίας και της πλειοψηφίας των ΟΤΑ. Εδώ παρατηρούμε συντονισμένες προσπάθειες χειραγώγησης των εργαζομένων και παραπληροφόρησης των τοπικών κοινωνιών, που συμπυκνώνονται σχηματικά στο σλόγκαν: «Η Πρόληψη είναι προτεραιότητά μας και φροντίζουμε γι’ αυτήν παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες». Όσο οι πράξεις τους τούς διαψεύδουν τόσο προσπαθούν με διάφορες επικοινωνιακές μεθόδους να πείσουν πως όλα πάνε καλά και μάλιστα διαγκωνίζονται λεκτικά περί του ποιος είναι καλύτερος προστάτης της Πρόληψης. Τραγική κατάσταση. Αν σε αυτά προσθέσουμε τον υλοποιούμενο σχεδιασμό του Υπουργείου Υγείας για μετατόπιση των κρατικών πολιτικών αντιμετώπισης των εξαρτήσεων στην καταστολή, δηλαδή στην μονομερή και ανεξέλεγκτη χορήγηση υποκαταστάτων ουσιών και στα πογκρόμ εναντίον εξαρτημένων στα μεγάλα αστικά κέντρα, μιλάμε για πολιτικές διάλυσης της Πρόληψης των εξαρτήσεων, της Θεραπείας των εξαρτημένων και της Κοινωνικής Επανένταξής τους. Άρα για πολιτικές όξυνσης της κοινωνικής και ανθρωπιστικής κρίσης. Κάποιοι αιρετοί βάζουν πλάτη σε αυτές τις πολιτικές, ακολουθώντας τυφλές κομματικές γραμμές. Ας αναλάβουν και τις ευθύνες τους, γνωρίζοντας ότι καλλιεργώντας το ιδεολόγημα του διπόλου «αρρώστια-φάρμακο» δυσκολεύουν επιπλέον το έργο της πρόληψης, καθώς διαχέουν στην νεολαία στρεβλές κοινωνικές αναπαραστάσεις της εξάρτησης, διαγράφοντας με μονοκοντυλιά τους ψυχοκοινωνικούς αιτιώδεις παράγοντες της εξάρτησης.

Η δεύτερη δέσμη προοπτικών, πάντως, αφορά στην στάση των μελών των τοπικών κοινωνιών και μιας μειοψηφίας Αιρετών και είναι η αισιόδοξη. Η εμπιστοσύνη που δείχνουν στις παρεμβάσεις μας, οι συνεχώς αυξανόμενες συνεργασίες που μας ζητούν σε επίπεδο υλοποίησης προγραμμάτων πρόληψης και προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας, η συμπαράστασή τους στους χρόνιους αγώνες μας, μας γεμίζουν δύναμη για να συνεχίσουμε. Και θα συνεχίσουμε, βάζοντας το δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων ως στάση ζωής τόσο στις παρεμβάσεις μας όσο και στους αγώνες μας ενάντια στην διάλυση των υπηρεσιών πρόνοιας, υγείας και παιδείας, συντονισμένοι με την κοινωνία που αγωνίζεται καθημερινά, συνεισφέροντας στο όραμα για μια καλύτερη, υγιή, αξιοπρεπή ζωή χωρίς εξαρτήσεις.

1.29.2012

Kυβερνούν τον κόσμο 147 εταιρίες! Του Γιώργου Δελαστίκ

Από το TVXS
Ποιος κυβερνά τον κόσμο; Το κλασικό και σχεδόν γραφικό αυτό ερώτημα, που σε κάθε εποχή δέχεται διαφορετικές απαντήσεις, έχει την απάντησή του και στις μέρες μας: μόλις 147 επιχειρήσεις! Μπορείτε να απαντήσετε και 737 επιχειρήσεις, καθώς οι 147 πρώτες ελέγχουν το 40% της παγκόσμιας οικονομίας, ενώ οι 737 (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι 147) ελέγχουν το 80% της οικονομίας του πλανήτη!
Είναι απίστευτη πραγματικά η συγκέντρωση του κεφαλαίου και η αλληλοδιασύνδεση των κολοσσιαίων επιχειρήσεων που κυριαρχούν στην υδρόγειο.Οι πάντες υπέθεταν ισχυρότατη συγκέντρωση ελέγχου, αλλά τέτοιο πράγμα, μερικές εκατοντάδες επιχειρήσεις αλληλοδιαπλεκόμενες να έχουν συμμετοχή σε εταιρείες που εκπροσωπούν το 80% της παγκόσμιας οικονομίας από πλευράς κύκλου εργασιών, κανένας δεν το φανταζόταν. Γι’ αυτό και έχει προκαλέσει παγκόσμιο σάλο, αίσθηση και συζητήσεις η πρωτοποριακή μελέτη τριών Ελβετών ερευνητών του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης, που αποκάλυψε τα στοιχεία αυτά.
Ο Τζέιμς Γκλάτφελντερ, ο Στέφανο Μπατιστόν και η Στεφανία Βιτάλι, ειδικοί στα σύνθετα δίκτυα, ανέλαβαν ένα εξαιρετικής σημασίας και τεράστιου όγκου δουλειάς έργο. Αντλησαν τα στοιχεία της βάσης δεδομένων του ΟΟΣΑ για τις επιχειρήσεις (Οτβίς) για το έτος 2007, το οποίο τότε περιλάμβανε στοιχεία για 37 εκατομμύρια επιχειρήσεις σε όλον τον κόσμο (σήμερα περιλαμβάνει 44 εκατομμύρια εταιρείες).
Από αυτά τα 37.000.000 ξεχώρισαν 43.060 επιχειρήσεις, οι οποίες ανταποκρίνονται στα κριτήρια που θέτει ο ΟΟΣΑ για να οριστούν ως πολυεθνικές. Από εκεί και πέρα άρχισε η κοπιαστική και πρωτότυπη δουλειά των ερευνητών: ερεύνησαν τι ποσοστό συμμετοχής έχει η καθεμιά από τις μεγάλες αυτές επιχειρήσεις παγκόσμιας κλίμακας σε άλλες επιχειρήσεις, μικρές ή μεγάλες.
Εκπληκτοι διαπίστωσαν ότι κάθε μία από αυτές τις 43.000 επιχειρήσεις είχε κατά μέσο όρο πακέτα μετοχών (όχι πλειοψηφικά, εννοείται) σε άλλες 20 επιχειρήσεις αυτής της κατηγορίας! Η αλληλοδιαπλοκή μεταξύ τους δηλαδή ήταν τεράστιας έκτασης, πέρα φυσικά από τις μετοχές εταιρειών μικρότερου μεγέθους που κατείχαν και οι οποίες αποκάλυψαν ένα δίκτυο 600.000 αλληλεξαρτώμενων εταιρειών.
Η περαιτέρω επεξεργασία των στοιχείων αυτών έφερε στο φως τις 147 προαναφερθείσες επιχειρήσεις (τα τρία τέταρτα των οποίων ανήκουν στον χρηματοπιστωτικό τομέα, με πρώτη στον κόσμο τη βρετανική τράπεζα Μπάρκλεϊς) που εκπροσωπούν το 40% της παγκόσμιας οικονομίας. Διαπιστώνεται έτσι η ύπαρξη «μιας οικονομικής υπερ-οντότητας στο παγκόσμιο δίκτυο των μεγάλων εταιρειών», όπως επισημαίνουν οι Ελβετοί ερευνητές.
Η αλληλοδιασύνδεση αυτών των πανίσχυρων επιχειρήσεων ενισχύεται ακόμη περισσότερο από δάνεια που χορηγούν η μία στην άλλη, από ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) και από άλλα υψηλού κινδύνου χρηματοοικονομικά προϊόντα εντελώς αδιαφανή.
Το πολύ σημαντικό όμως στοιχείο επίσης είναι ότι αυτή η στενότατη αλληλοδιασύνδεση αυξάνει τρομερά τους κινδύνους μετάδοσης σε περιόδους οικονομικών κρίσεων, γιατί «σε άσχημες εποχές οι επιχειρήσεις εμφανίζουν ταυτόχρονα προβλήματα» και έτσι δρουν άκρως αποσταθεροποιητικά για το σύστημα.
Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα το φθινόπωρο του 2008 με την κατάρρευση της επενδυτικής τράπεζας Λίμαν Μπράδερς. Ετσι εξηγείται γιατί η χρεοκοπία μίας και μόνης τράπεζας (34ης στη λίστα των Ελβετών ερευνητών το 2007) πυροδότησε μια παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση – ακριβώς λόγω της ισχυρότατης αλληλοδιασύνδεσης αυτών των γιγαντιαίων επιχειρήσεων.
Η μελέτη των ερευνητών του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης δεν μετράει φυσικά την τρομερή πολιτική ισχύ που δίνει σε αυτές τις 147 εταιρείες η κολοσσιαία οικονομική τους δύναμη. «Στις ΗΠΑ κατόρθωσαν πάνω απ’ όλα οι πρώην συνεργάτες της τράπεζας Γκόλντμαν Σαξ που βρίσκονται στην αμερικανική κυβέρνηση και στο Κογκρέσο καθώς και οι λομπίστες της Γουόλ Στριτ να εμποδίσουν κάθε πραγματικό έλεγχο του χρηματοπιστωτικού τομέα… Επίσης στην Αγγλία, στην Ελβετία ή στη Γερμανία πολύ λίγα έχουν γίνει στο θέμα αυτό», έγραφε η συντηρητική γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ».
Σκάνδαλο -Αντί για φόρους επιδοτήσεις
Ισχύς χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα δεν σημαίνει τίποτα στην εποχή μας. Γι’ αυτό και οι κολοσσιαίες επιχειρήσεις που προαναφέραμε δεν πληρώνουν ουσιαστικά φόρους. Οπως γράφουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», η Τζένεραλ Ελέκτρικ για παράδειγμα, με κέρδη μέσα στις ΗΠΑ το 2010 ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όχι μόνο δεν πλήρωσε ούτε ένα δολάριο φόρο, αλλά πήρε κι από πάνω προνομιακές επιδοτήσεις τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων!
Σκανδαλώδες, αλλά συνηθισμένο πλέον. Αρκεί να φανταστεί κανείς ότι στις ΗΠΑ της δεκαετίας του 1950, το κράτος εισέπραττε από τις επιχειρήσεις το 30% των εσόδων του, ενώ το 2009 εισέπραξε μόλις το… 6,6%! Τώρα τα κράτη «γδέρνουν» φορολογικά τους πολίτες τους. Οι εταιρείες κάνουν πάρτι.
Πηγή: ΕΘΝΟΣ

Το ημερολόγιο του PSI

Ημερομηνία δημοσίευσης: 29/01/2012
ΤΟΥ ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ

Δευτέρα 23/1: αδυναμία στην τηλεόραση
Βράδυ στη ΝΕΤ στο πρόγραμμα της Έλλης Στάη. Ο Γιώργος Κύρτσος εξηγεί πόσο θα βοηθούσε τις επιχειρήσεις του μια μείωση των μισθών. Απαντώ ότι κάτι που είναι ορθολογικό από τη σκοπιά ενός επιχειρηματία, μπορεί να μην είναι ορθολογικό αν το κάνουν όλοι οι επιχειρηματίες ταυτόχρονα. Ένα απλό μάθημα για την έλλειψη συντονισμού σε μια αγοραία οικονομία: η μείωση των μισθών, ιδιαίτερα σε μια ύφεση, ιδιαίτερα όταν την ίδια πολιτική ακολουθούν και οι άλλες οικονομίες αλλού, θα χτυπήσει την αγοραστική δύναμη των εργαζόμενων και άρα τη ζήτηση. Όχι ιδιαίτερα ριζοσπαστικό μάθημα - από τις βασικές συμβολές του Κέυνς στην περίοδο του μεσοπολέμου - αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς.
Φεύγοντας από την εκπομπή, με διαπερνά μια αίσθηση του ανικανοποίητου. Δεν θα έπρεπε να αμφισβητήσω την ιδέα ότι μπορούμε να σκεφτόμαστε για μια ολόκληρη οικονομία με όρους μιας επιχείρησης; Πολλά από τα προβλήματα που έχουν βγει στην επιφάνεια μετά την κρίση συνδέονται με αυτήν την άκρως παραπλανητική προσέγγιση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κ. Διαμαντοπούλου που οραματίζεται το πανεπιστήμιο χωρίς διαβουλεύσεις, με διοικητικά συμβούλια αντί για γενικές συνελεύσεις και συγκλήτους, και με μάνατζερ που καταλαβαίνουν μόνο πώς λειτουργούν οι αγορές και οι επιχειρήσεις και που, όπως η ίδια, δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά μεταξύ κατάρτισης και πανεπιστημιακής μόρφωσης. Μια κοινωνία, όμως, θα έπρεπε να έχει πολλές, και διαφορετικές σχέσεις, αξίες, στόχους και μεθόδους. Πώς, όμως, να αναπτύξεις ένα τέτοιο επιχείρημα σε τηλεοπτικό χρόνο;

Τρίτη 24/1: η λιτότητα ως ταγκό
Διαβάζω τα νέα πονήματα του ΔΝΤ για τις υφεσιακές προοπτικές όλο και περισσότερων οικονομιών, και για τις ανησυχίες που εκφράζει για την πολιτική της Ευρωζώνης. Τονίζει τη σημασία να πηγαίνει κανείς με τον «ρυθμό» της ύφεσης. Αυτό που θέλει να πει, νομίζω, είναι ότι η πολιτική λιτότητας δεν μπορεί να μην έχει διαφορετικές ταχύτητες. Μερικές φορές μπορεί να πας γρήγορα, άλλες θα αναγκαστείς να βγάλεις το πόδι από το γκάζι για να πάρει η οικονομία κάποιες ανάσες. Επί πλέον μερικές χώρες (Γερμανία, Βρετανία) θα μπορούσαν να πάρουν το βάρος της αναγκαίας αναπροσαρμογής με λιγότερο περιοριστικές πολιτικές.
Η πολιτική λιτότητας σε ρυθμούς ταγκό. Ο βασικός σκοπός δεν αμφισβητείται, αλλά προτείνεται να έχουμε παραλλαγές; Σου παίρνει την ανάσα η αλαζονεία. Οι σωστοί ρυθμοί πρέπει να επιβληθούν από ένα οικονομικό οργανισμό επί κυβερνήσεων και λαών. Η ιδέα ότι τους σκοπούς και τους ρυθμούς πρέπει να τους συνομολογούν οι λαοί δεν τους περνάει από το μυαλό: οι άνθρωποι του ΔΝΤ θεωρούν ότι παίζουν μόνοι τους. Εξ’ άλλου, όπως τόνισε και η κ. Διαμαντοπούλου, οι εκλογές μπορεί να φέρουν στην επιφάνεια λαϊκίστικες δυνάμεις, άρα καλύτερα να περιμένουν. Οι διαφοροποιήσεις του ΔΝΤ, ακόμα και όταν ανοίγουν τη συζήτηση για τα ευρωομόλογα, συγχρόνως δουλεύουν για να περιοριστεί το εύρος της ατζέντας. Μόνο η δυναμική συμμετοχή των λαών της Ευρώπης θα μπορέσει να αλλάξει το σκοπό και τους ρυθμούς, για να τους χορέψουμε δηλαδή.

Τετάρτη 25/1: οι αναγκαίες αναγνώσεις
Ξεσπάει το θέμα με το ελλιπές διάβασμα του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Δεν συμμερίζομαι εντελώς τις απαξιωτικές αντιδράσεις. Έχοντας διαβάσει πολλά προηγούμενα προγράμματα («δομικής αναπροσαρμογής») που εφαρμόστηκαν σε διάφορες χώρες του Τρίτου Κόσμου, μπορώ να σας επιβεβαιώσω ότι αυτά δεν έχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Η περίφημη «τεχνογνωσία» του ΔΝΤ θα πρέπει να αφορά την εφαρμογή (την οποία δεν έχω παρακολουθήσει από κοντά – πάντα ευελπιστεί κανείς ότι και η χειρότερη ιδεολογία έχει κάποια υλική βάση). Οι προτάσεις όλες βγαίνουν από το ίδιο καλούπι. Δηλαδή τι φανταζόμαστε; Ότι αν ο Χρυσοχοΐδης ήταν πιο μελετηρός, την άνοιξη του 2010, θα είχε καταλάβει για τίνος πρόκειται και θα είχε ηγηθεί ένα κύμα αντίστασης ενάντια στο μνημόνιο; Δεν είχε μυριστεί τις κοινωνικές καταστροφές που έχουν ακολουθήσει την επέμβαση του ΔΝΤ αλλού; Δεν ήξερε για την κατάρρευση των κομμάτων που φάνηκαν να συμμαχούν με το Ταμείο;
Αμφισβητώ ότι οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ θα είχαν άλλη στάση αν διάβαζαν με μεγαλύτερη προσοχή το Μνημόνιο. Νομίζω θα ήταν πολύ προτιμότερο να διάβαζαν κάποια βιβλία ιστορίας, φιλοσοφίας, ή τέχνης. Πάντα ελπίζει κανείς στη δυναμική της γενικής μόρφωσης να στηρίξει πιο σφαιρικές αντιλήψεις. Ίσως και για αυτό και το νέο πανεπιστήμιο πρέπει να την εγκαταλείψει και να συνδεθεί πιο άμεσα με τις ανάγκες της αγοράς.

Πέμπτη 26/1: ο πατριωτισμός της δραχμής
Συνεχίζεται, διαβάζω, η διαπραγμάτευση με τους πιστωτές μας για το PSI. Το πιο «κρίσιμο» Σαββατοκύριακο, τελικά, δεν ήταν το προηγούμενο όπως πολλοί λέγανε. Δύσκολο να κατανοήσει κανείς πού βρισκόμαστε. Η αρχική πρόβλεψη του ΔΝΤ ότι με το PSI θα φτάναμε στο 2020 σε ένα βιώσιμο χρέος της τάξης του 120% του ΑΕΠ δεν την πιστεύει κανείς πια, ούτε το ίδιο το ΔΝΤ. Η Μέρκελ, λίγο πολύ, αναγνωρίζει ότι η πολιτική σε σχέση με την Ελλάδα απέτυχε. Η ιδέα ότι αν επιτύχουμε λίγο μικρότερο επιτόκιο από τη διαπραγμάτευση θα αλλάξει ριζικά το τοπίο δεν βασίζεται σε καμία τεκμηριωμένη άποψη, που έχω δει εγώ τουλάχιστον. Ακόμα και η ανάλυση του ΔΝΤ κατανοεί ότι η ανάπτυξη αποτελεί το κλειδί για να βγούμε από τον φαύλο κύκλο. Μόνο που δεν εξηγείται πώς θα προκύψει αυτή η ανάπτυξη από τις πολιτικές φιλελευθεροποίησης και τις δομικές αλλαγές, όταν η εμπειρία των προγραμμάτων μας έχει διδάξει ότι η αποχαλίνωση των δυνάμεων της αγοράς οδηγεί στην καλύτερη περίπτωση σε στασιμότητα και κοινωνικές ανισότητες, και, στη χειρότερη περίπτωση, σε αστάθεια. Βέβαια υπάρχουν Έλληνες οικονομολόγοι που ακόμα πιστεύουν ότι λίγο ΕΣΠΑ, και λίγο να φάμε τους φορτηγατζήδες, φτάνει για να δημιουργήσουμε θαύματα. Αλλά από την άλλη, υπάρχουν ακόμα άτομα που πιστεύουν στις χαμένες πολιτείες του πλανήτη Άρη.
Συγχρόνως ο George Soros επιχειρηματολογούσε στο Νταβός ότι η λιτότητα που προωθεί η Γερμανία κινδυνεύει να μας επιστρέψει στις παλαιές καλές εποχές του τριάντα. Τότε τα χρέη των οικονομιών, ως ποσοστό του ΑΕΠ, αυξανόταν, όπως και τώρα, λόγω ύφεσης και μείωσης εισοδημάτων. Στη μεταπολεμική εποχή, από την άλλη, ο λόγος χρέος/ΑΕΠ μειωνόταν ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης και του μικρού πληθωρισμού. Καιρός για τους υποψήφιους διάδοχους του ΠΑΣΟΚ να ξεσκονίσουν τα βιβλία της ιστορίας τους.
Βέβαια πάντα υπάρχει η προσδοκία της Μέρκελ ότι θα ξεπεράσουμε, κάπως, τα κύματα της κρίσης και θα φτάσουμε στα ήρεμα νερά του νέου περιοριστικού δημοσιονομικού πλαισίου που θα υιοθετήσουν οι χώρες οικειοθελώς. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, που λένε. Και αν καταρρεύσει το ευρώ, όπως μας θυμίζει ο Soros, δε θα πάνε όλα χαμένα. Οι πιο πλούσιοι Έλληνες, που έχουν ήδη βγάλει τα λεφτά τους έξω, θα μπορέσουν να τα επιστρέψουν για να αγοράσουν δραχμές, και, με το (νέο) υποτιμημένο νόμισμα, να ξεπληρώσουν τα χρέη τους στην εφορία. Ποιος λέει ότι η επιστροφή στη δραχμή δεν αποτελεί πατριωτική λύση;

1.05.2012

Για το ναυτικό ατύχημα ανοιχτά της Σάμου


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Για το ναυτικό ατύχημα ανοιχτά της Σάμου

Στις 27 Δεκεμβρίου, 18 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Σάμου, βυθίστηκε το τουρκικό πλοίο «Dogu Haslaman» έμφορτο με χιλιάδες τόνους λίπασμα.
Δεν γνωρίζουμε το ακριβές είδος του λιπάσματος, όμως είναι γνωστό ότι τα συνήθη λιπάσματα περιέχουν άζωτο, φώσφορο και κάλιο, εκ των οποίων τα δύο πρώτα είναι προκαλούν το φαινόμενο του ευτροφισμού κατά το οποίο οι φυτοπλαγκτονικοί οργανισμοί του νερού πολλαπλασιάζονται απότομα και παράγουν βιολογικές τοξίνες. Οι τοξίνες με τη σειρά τους είναι επιβλαβείς όχι μονο για τους υδρόβιους οργανισμούς, αλλά και για τον άνθρωπο, προκαλώντας ακόμη και το θάνατο, μέσω της τροφικής αλυσίδας. Και όχι μόνο αυτό αλλά και μέσω του κύκλου του νερού τα στοιχεία αυτά μπορούν να περάσουν στην ατμόσφαιρα ρυπαίνοντας τελικά το πόσιμο νερό των πηγών.
Καλούμε τη Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και προσωπικά τον κ. Περιφερειάρχη να προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες προς τις αρμόδιες κυβερνητικές αρχές ώστε:
Να υπάρξει πλήρης και αναλυτική ενημέρωση για την έκταση και τη σοβαρότητα του προβλήματος και
Να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες για τον περιορισμό των επιπτώσεων του ατυχήματος στο περιβάλλον και στη παραγωγική δραστηριότητα της περιοχής.


                                                            
 Από το Γραφείο Τύπου της
Περιφερειακής Παράταξης Βορείου Αιγαίου
«ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ»