ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ "εν όψει της «Παγκόσμιας Ημέρας Κατά των Ναρκωτικών» (26η Ιουνίου)"

Τρίτη, 19 Ιουνίου 2012

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Οι φετινές εκδηλώσεις εν όψει της «Παγκόσμιας Ημέρας Κατά των Ναρκωτικών» (26^η Ιουνίου), βρίσκουν την χώρα και τον λαό βαριά χτυπημένους. Οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, εκφραζόμενες και υλοποιούμενες στην χώρα μας με το καθεστώς της Τρόικας και των Μνημονίων, έχουν ήδη αποδώσει τους επιδιωκόμενους -από τους εμπνευστές τους- καρπούς: Μαζί με την πτώση του βιοτικού επιπέδου, την αύξηση του ποσοστού ανασφάλιστων ανθρώπων και της ύφεσης, της ανεργίας, της κατάθλιψης, της χρήσης και κατάχρησης ψυχοδραστικών ουσιών, έχουν καταφέρει εμπρόθετα πλήγματα στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας και τον καθολικό χαρακτήρα της παροχής υπηρεσιών τους.

Από την άλλη πλευρά, στους «άνωθεν» αγώνες των ισχυρών του κόσμου για μεγαλύτερη κερδοφορία και έλεγχο, που εκφράζονται στην χώρα μας με τα «Μνημόνια», ο ελληνικός λαός απάντησε με μια διετία δικών του, αυθεντικών αγώνων, που περνούν και από την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών. Τα αιτήματα για δημοκρατία, για αξιοπρέπεια, για ανεξαρτησία από τα δεσμά των ευρωτραπεζιτών, για κάλυψη των πραγματικών αναγκών των κατοίκων της χώρας, για τιμωρία των υπαίτιων της καταστροφής, κινούν τις εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα.

Ωστόσο, μέχρι να θρυμματιστεί οριστικά το φαύλο παρελθόν, παραμένουν ζοφεροί οι όροι ζωής του μεγαλύτερου μέρους της ελληνικής κοινωνίας. Η εξίσωση, που στο ένα σκέλος της έχει τις πολιτικές λιτότητας για τον λαό και στο άλλο την ευημερία των δανειστών και των μεσιτών τους, συμπεριλαμβάνει την απόσυρση της Πολιτείας από την προστασία του κοινωνικού αγαθού της δημόσιας υγείας.

Στο πλαίσιο αυτό ο χώρος της Αντιμετώπισης των Εξαρτήσεων χτυπήθηκε πολύ κατά την τελευταία διετία των Μνημονίων. Οι περικοπές των προϋπολογισμών του Υπουργείου Υγείας για τους φορείς που ασχολούνται με την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων τόσο το 2011 όσο και το 2012, όχι απλά εμποδίζουν την παραγωγή ποιοτικού έργου ή έστω επαρκούς, αλλά και εμπρόθετα προκαλούν την διάλυσή τους. Οι περικοπές αυτές συνδέονται με μια αποφασιστική στροφή των κυβερνητικών πολιτικών αντιμετώπισης των εξαρτήσεων, τα τελευταία χρόνια: Συγκεκριμένα, με την προσήλωση στην επέκταση της χορήγησης υποκαταστάτων ουσιών -μάλιστα χωρίς καμιά μέριμνα για την διασφάλιση των προδιαγραφών ποιότητας και ασφάλειας των αντίστοιχων προγραμμάτων- και με παράλληλη συρρίκνωση των «στεγνών» θεραπευτικών προγραμμάτων και, ακόμη περισσότερο, της πρόληψης.

Ως εργαζόμενοι σε φορείς αντιμετώπισης των εξαρτήσεων, θεωρούμε ότι η δουλειά μας, με πληθυσμούς με ιδιαίτερες και άμεσες ανάγκες και με όλες τις δυσκολίες που αυτή έχει, μας θέτει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για δημόσιες, δωρεάν και ποιοτικές υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας.

Εμείς, οι εργαζόμενοι του 18 ΑΝΩ, των Κέντρων Πρόληψης, του ΚΕΘΕΑ, και του ΟΚΑΝΑ για την εκπλήρωση της κοινωνικής αυτής επιταγής διεκδικούμε την δυνατότητα να επιτελέσουμε το έργο που έχουμε αναλάβει, κι αυτό προϋποθέτει:

• Χρηματοδότηση όλων των Φορέων που παρέχουν δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες στους εξαρτημένους συμπολίτες μας και όχι περικοπές που τους καταδικάζουν σε ασφυξία, την στιγμή μάλιστα που τα κοινωνικά προβλήματα που προάγουν την χρήση και την εξάρτηση διογκώνονται.
• Ανάκληση των φονικών περικοπών του 2011 και 2012. Απόδοση όλων των απαιτούμενων πόρων, ώστε να μπορέσει να συνεχιστεί η ομαλή λειτουργία όλων των δομών αντιμετώπισης των εξαρτήσεων.
• Καμία ανοχή στη λειτουργία παράνομων ιδιωτικών κλινικών, που κερδοσκοπούν σε βάρος των εξαρτημένων και των οικογενειών τους.
• Ακύρωση όλων των πιθανών σεναρίων κατάργησης, συγχώνευσης, ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών σε όλα τα επίπεδα: πρόληψη, θεραπεία, επανένταξη.
• Ενιαίο κι όχι ελαστικό εργασιακό καθεστώς. Συμβάσεις, αμοιβές και εργασιακά δικαιώματα που σέβονται τους εργαζόμενους και τους αποδέκτες των υπηρεσιών.
• Θεσμική κατοχύρωση των Κέντρων Πρόληψης, που υπολείπονται σήμερα κατά πολύ από όλους τους υπόλοιπους Φορείς αντιμετώπισης των εξαρτήσεων.
• Άμεσες προσλήψεις προσωπικού, ώστε να καλύπτονται κατ’ ελάχιστο οι διεκδικήσεις των τοπικών κοινωνιών για ένα στέρεο δίκτυο Δομών, με προδιαγραφές ώστε να καλύπτει πραγματικά τις ανάγκες των κατοίκων της χώρας και όχι τις λογιστικές ανάγκες των «δανειστών».
• Ένα αποτελεσματικό Εθνικό Σχέδιο Δράσης, καρπό πραγματικής ζύμωσης με συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων οργανισμών και όχι συγκυριακών επιλογών. Ένα Σχέδιο Ολοκληρωμένων Πολιτικών αντιμετώπισης των εξαρτήσεων ως ζήτημα δημόσιας υγείας, ως μείζον κοινωνικό θέμα, που απαιτεί την συλλογική ενεργοποίηση και δράση και θα στοχεύει ισότιμα στην πρόληψη, την ολοκληρωμένη θεραπεία και απεξάρτηση και την κοινωνική επανένταξη των χρηστών.
• Αποδόμηση του κυρίαρχου Λόγου περί των Εξαρτήσεων, όπως αυτός αναπαράγεται από τις μνημονιακές Κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ. Στόχος μας η αποδαιμονοποίηση της εξάρτησης, των εξαρτημένων και των υπηρεσιών αντιμετώπισης των εξαρτήσεων, που είναι εφικτή με ουσιαστική ενημέρωση και εκπαίδευση, στο πλαίσιο μιας ευρείας αγωγής κοινότητας, στην οποία όλοι οι εργαζόμενοι μπορούμε να συνεισφέρουμε. Ενάντια στην προχειρότητα, τον ρατσισμό και την «ατομική ευθύνη» του κοινωνικού μεσαίωνα.
• Ανατροπή των Μνημονίων της διάλυσης του κοινωνικού ιστού, του εργασιακού μεσαίωνα, της φτωχοποίησης και της εξάρτησης της ελληνικής κοινωνίας. Αντίσταση σε όλες τις τάσεις του πολιτικού προσωπικού, που εφαρμόζουν ή βάζουν πλάτη στις προσταγές της Ε.Ε., της Ε.Κ.Τ., του ΔΝΤ, των τραπεζών, ακυρώνοντας τα αιτήματα, τις ανάγκες και τους πόθους της κοινωνίας.

Στο πλαίσιο αυτό θα παραχωρηθεί κοινή συνέντευξη τύπου, την Πέμπτη, 21 Ιουνίου, ώρα 12 μεσημέρι, στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, Αθήνα).

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ

Το Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ

Εργαζόμενοι στο 18 ΑΝΩ

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΕ 2 ΛΕΠΤΑ! ΔΕΣ ΤΟ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ!

ΣΥΡΙΖΑ ΣΑΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ Π. ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟ.wmv

Ο Πέτρος Τατσόπουλος σε Σάμο - Ικαρία

Ο Πέτρος Τατσόπουλος (Ρέθυμνο, 1959)γεννήθηκε στο Ρέθυμνο. Σπούδασε οικονομικά στη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά και πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Εργάστηκε ως σεναριογράφος, ασκούμενος κοινωνικός λειτουργός, και σύμβουλος σεναρίων στην κρατική τηλεόραση (ΕΡΤ), δημοσιογράφος και παρουσιαστής στην εκπομπή βιβλίου Πνεύμα Αντιλογίας και παρουσιατής της σειράς ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΪ 1821".

Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων από το 1989 και μετείχε στο Διοικητικό της Συμβούλιο κατά την περίοδο 2001-2003. Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος.

Στις Βουλευτικές Εκλογές του Μαΐου του 2012, εκλέχθηκε βουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ.

Μυθιστορήματα, Διηγήματα και Ανάλεκτα Κείμενα

Οι Ανήλικοι, μυθιστόρημα, Εκδόσεις Υάκινθος, 1980, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2001

Το Παυσίπονο,μυθιστόρημα, Εκδόσεις Εστία 1982, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2004

Κινούμενα Σχέδια, διηγήματα, Εκδόσεις Κέδρος, 1984, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2002

Η Καρδιά του Κτήνους, Εκδόσεις Εστία, 1987, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2005

Η Πρώτη Εμφάνιση, μυθιστόρημα, Εκδόσεις Εστία, 1994, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2006

Ανάλαφρες Ιστορίες, διηγήματα, Εκδόσεις Εστία, 1995, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2001

Παιχνίδι των τεσσάρων,σπονδυλωτό μυθιστόρημα, από κοινού με τους Κώστα Μουρσελά, Γιώργο Σκούρτη και Αντώνη Σουρούνη, μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1998

Κομεντί, διηγήματα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1999

Πιπέρι στη γλώσσα, ανάλεκτα κείμενα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2000

Το ραβδί και το καρότο, αναγνώσεις, Εκδόσεις Πατάκη, 2004

Ο ουρανός στο κεφάλι μας, η δίκη της 17 Νοέμβρη, Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2004

Τιμής ένεκεν,μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2004

Πικάντικες Ιστορίες, διηγήματα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2005

Η καλοσύνη των ξένων, μια αληθινή ιστορία, Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2006

"Νεοέλληνες",πορτρέτα, Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2007

"Ο Σίσυφος στο Μπαλκόνι", νουβέλα, Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2009 [Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 2009]

"Το βιβλίο για τα βιβλία", η ανάγνωση ως απόλαυση, Εκδόσεις Οξύ, 2010

ΠΌΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΛΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΜΙΖΑΣ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕΣ ΤΙΡΑΜΟΛΑ ?

ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
 Του ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ*
Η εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η πιο αισιόδοξη πολιτική εξέλιξη από την αρχή της γιγαντιαίας κρίσης της Ευρωζώνης. Το δίλημμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου είναι ξεκάθαρο. Αν σχηματιστεί αριστερή κυβέρνηση που θα εφαρμόσει το ριζοσπαστικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει η δυνατότητα αφενός να βγει η Ελλάδα από την κρίση και αφετέρου να δρομολογηθεί νέα πορεία για την υπόλοιπη Ευρώπη. Αν σχηματίσει κυβέρνηση ο μετριότατος κ. Σαμαράς, η χώρα θα συνεχίσει ακάθεκτη προς την κατάρρευση, που όλα δείχνουν πως δεν θα αργήσει.
Τις τελευταίες μέρες έγινε ξεκάθαρο ακόμη και για τους πιο δύσπιστους ότι η κρίση είναι πανευρωπαϊκή και όχι απλώς ελληνική. Δεν ευθύνεται ο ελληνικός δημόσιος τομέας ούτε η ελληνική διαφθορά και οι πελατειακές σχέσεις για την τεράστια αναταραχή. Το πρόβλημα έχει να κάνει, πρώτον, με την παγκόσμια κρίση που ξεκίνησε το 2007 στις ΗΠΑ και, δεύτερον, με τους μηχανισμούς του ευρώ που διαμεσολάβησαν και επέτειναν την κρίση στην Ευρώπη. Μετά από δύο χρόνια συνεχούς άρνησης και θεωρητικών ακροβασιών -από τα δεξιά, αλλά δυστυχώς και από τα αριστερά- η σκληρή πραγματικότητα σταδιακά γίνεται αποδεκτή από όλους. Ο λόγος είναι απλός. Τη στιγμή αυτή η Ισπανία χρειάζεται ίσως 250-300 δισ. ευρώ τα οποία δεν θα μπορέσει να βρει στις ανοιχτές αγορές και άρα μάλλον θα μπει στο πρόγραμμα "διάσωσης".
Θα ακολουθήσει βίαιη γενίκευση της κρίσης του ευρώ που θα φέρει νέα δεδομένα στην Ευρώπη. Δύο παράγοντες έχουν καταλυτική σημασία. Ο πρώτος είναι τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού τομέα και κυρίως των τραπεζών. Στην ουσία το τραπεζικό σύστημα της Ισπανίας είναι χρεωκοπημένο, αλλά και της Γερμανίας είναι κάθε άλλο παρά υγιές.
Οι δυνατότητες για τους κυβερνώντες δεν είναι πολύ μεγάλες. Η παροχή ρευστότητας από την ΕΚΤ, την οποία πολλοί θεωρούν ως ένα είδος μαγικού ραβδιού, δεν μπορεί βέβαια να λύσει το πρόβλημα της φερεγγυότητας των ευρωπαϊκών τραπεζών. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να επιτρέψει την τεχνητή αναπνοή, όπως ήδη γίνεται με τις ελληνικές τράπεζες. Οι τράπεζες χρειάζονται νέα κεφάλαια για να διορθώσουν τους ισολογισμούς τους και αυτά μπορούν να προέλθουν μόνο από το κράτος, δηλαδή από τη φορολογία.
Εδώ όμως εμφανίζεται αμέσως ο δεύτερος παράγοντας, δηλαδή η έλλειψη πανευρωπαϊκού κράτους. Ποια χώρα θα δεχτεί να χρηματοδοτήσει με τα λεφτά των φορολογουμένων της τις τράπεζες μιας άλλης, χωρίς σκληρό αντάλλαγμα; Και ποια χώρα θα δεχτεί αδιαμαρτύρητα την άφιξη κάποιου ξένου γραφειοκράτη, ο οποίος θα κομίζει εντολές για το κλείσιμο τραπεζών;
Όποιος νομίζει ότι μπορεί να φτιαχτεί ένας τέτοιος μηχανισμός στα γρήγορα, ώστε να δημιουργηθούν γεγονότα επί του εδάφους τα οποία θα ωθήσουν την Ευρώπη προς την ενοποίηση, απλώς δείχνει πόσο άσκεφτος ή πανικόβλητος είναι. Αυτός ο τυχοδιωκτισμός έστησε και το τερατούργημα της νομισματικής ένωσης που έχει φέρει την Ευρώπη στα πρόθυρα της καταστροφής. Διότι η βασική αιτία της έλλειψης ενιαίου ευρωπαϊκού κράτους είναι η έλλειψη ενιαίου ευρωπαϊκού έθνους.
Οι λαοί της Ευρώπης δεν θέλουν τη δημιουργία ενιαίου έθνους, ή ενιαίου "δήμου", ενώ βεβαίως επιθυμούν τη συνεργασία ή και τη συναδέλφωση. Ούτε και μπορούν τα έθνη να δημιουργηθούν στα κρυφά ή στους δαιδαλώδεις διαδρόμους των Βρυξελλών. Αν το επόμενο διάστημα ληφθούν βεβιασμένες αποφάσεις που θα προδικάζουν την ταχεία εμφάνιση δημοσιονομικής ένωσης, η Ευρώπη θα μπει σε εξαιρετικά επικίνδυνη πορεία που κάλλιστα μπορεί να περιλαμβάνει πολιτική, διπλωματική, ακόμη και στρατιωτική ένταση. Ο λόγος είναι, φυσικά, ότι ο τελικός λογαριασμός θα καταλήξει στη Γερμανία, είτε λόγω διάσωσης των τραπεζών είτε λόγω αθέτησης πληρωμών από πλευράς των χωρών της περιφέρειας.
Δεδομένων αυτών των συνθηκών, η Γερμανία, που είναι η πραγματική πηγή ισχύος στην ΟΝΕ, βρίσκεται ενώπιον μέγιστου προβλήματος. Η οικονομία της παρουσιάζει μέτρια εγχώρια απόδοση, αλλά μεγάλη εξαγωγική επιτυχία, κυρίως προς τις χώρες της Ασίας, τα τελευταία τρία χρόνια. Το τραπεζικό της σύστημα παραμένει εξαιρετικά επισφαλές. Η έκθεση της χώρας στο χρέος της περιφέρειας της ΟΝΕ είναι ήδη τεράστια, αν συνυπολογίσουμε τον δανεισμό της Μπούντεσμπανκ προς τις άλλες κρατικές τράπεζες. Όσο κι αν ξαφνιάζει πολλούς στην Ελλάδα, υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης της γερμανικής φερεγγυότητας, αν συνεχιστεί η μεγέθυνση της έκθεσης σε προβληματικό χρέος άλλων.
Συνεπώς καμία λύση της κρίσης που θα περιλαμβάνει νέες δαπάνες ή γενναιόδωρο δανεισμό σε πανευρωπαϊκή βάση δεν πρόκειται να γίνει εύκολα αποδεκτή από γερμανικής πλευράς. Η γερμανική άρχουσα τάξη αντιλαμβάνεται πολύ καλά το πιθανό κόστος για την ίδια. Το πιθανότερο είναι, λοιπόν, ότι θα συνεχίσει να επιμένει στην πολιτική της λιτότητας που μετακυλίει το κόστος στους άλλους.
Με την πολιτική αυτή διακινδυνεύει φυσικά την κατάρρευση της ΟΝΕ ή την έξοδο μιας ή περισσοτέρων χωρών. Το πιθανότερο όμως είναι ότι η γερμανική άρχουσα τάξη θα το ρισκάρει και, αν όντως προκύψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θα επιχειρήσει να ελαχιστοποιήσει το κόστος για την ίδια στις νέες συνθήκες. Δεν είναι ασυνήθιστο για μια άρχουσα τάξη να αντιδρά με τέτοιο τρόπο. Στο κάτω-κάτω αυτό έκανε και η ελληνική, όταν το 2010 αρνήθηκε διαρρήδην να δεχτεί την προοπτική της εξόδου, προτίμησε να ρισκάρει εντός της ΟΝΕ κι έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.
Με αυτά τα δεδομένα, μιά αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα, που θα προχωρήσει, ως οφείλει, στην κοινοβουλευτική ακύρωση των Μνημονίων και στη σταδιακή διαγραφή του χρέους, θα αποτελέσει τρομακτική πρόκληση για τη γερμανική πλευρά. Το τελεσίγραφο που θα κηρύσσει αδυσώπητο πόλεμο θα φτάσει αμέσως, πιθανώς την άλλη μέρα. Άρα τι μέλλει γενέσθαι;
Είναι απολύτως απαραίτητο να μην ενδώσει μια αριστερή κυβέρνηση στις πιέσεις, αν πραγματικά νοιάζεται την Ελλάδα και τον λαό της. Διότι η υποχώρηση θα σημάνει καταστροφή - πολιτική, κοινωνική και οικονομική. Για να το πετύχει όμως αυτό θα χρειαστεί γενική και αποφασιστική λαϊκή κινητοποίηση. Χωρίς αυτήν δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν οι πιέσεις. Θα χρειαστεί επίσης εναλλακτικό σχέδιο, το οποίο θα πρέπει να περιλαμβάνει την έξοδο από το ευρώ, που μπορεί να επιβληθεί εκ των πραγμάτων. Η έξοδος δεν είναι εμπίπτει βέβαια στην τρέχουσα στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα πρόκειται για το άκρον άωτον της ανευθυνότητας να μην υπάρξει πρόβλεψη για λειτουργικό εναλλακτικό σχέδιο. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να προετοιμάζεται η ίδια, όπως και να προετοιμάζει τον ελληνικό λαό. Μπροστά μας έχουμε βαρομετρικό χαμηλό.
Το θετικό είναι ότι υπάρχει η γνώση, η εμπειρία και η θέληση διεθνώς, αλλά και στη χώρα μας, ώστε να αντιμετωπιστεί και αυτό το ενδεχόμενο. Ό,τι και να λέει η τρομοκρατία των ΜΜΕ, όσα προχειρογραμμένα σκαριφήματα περί κόλασης της δραχμής και να δημοσιεύσουν οι οικονομολόγοι της Εθνικής Τράπεζας, η πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει την καταιγίδα, αρκεί να υπάρξει κοινωνική συσπείρωση και αποτελεσματική αριστερή ηγεσία.
Δεν πρόκειται ο ελληνικός λαός να μείνει ξεκρέμαστος, όσο κι αν ωρύονται αυτοί που μας έφεραν εδώ. Οι εκλογές της 17ης μπορούν να μας γλιτώσουν από την καταστροφή και να ανοίξουν καινούργιο δρόμο για τα λαϊκά στρώματα.
*Δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ το Σάββατο 9/6

Red NoteBook - Νόαμ Τσόμσκι,: «Ιστορικής σημασίας το τι θα επιλέξουν οι Έλληνες»

Red NoteBook - «Ιστορικής σημασίας το τι θα επιλέξουν οι Έλληνες»

«Ιστορικής σημασίας το τι θα επιλέξουν οι Έλληνες»

Μήνυμα του καθηγητή του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), Νόαμ Τσόμσκι, εν όψει των εθνικών εκλογών της 17ης Ιουνίου

Από το οικονομικό κραχ του 2008 μέχρι σήμερα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες εμμένουν στην εφαρμογή πολιτικών λιτότητας, τορπιλίζοντας με αυτόν τον τρόπο την προοπτική να υπάρξει ανάκαμψη και τιμωρώντας τους πληθυσμούς τους. Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές θα υπονομεύσουν το κοινωνικό συμβόλαιο που κατακτήθηκε ύστερα από πολύχρονους λαϊκούς αγώνες. Αυτή η έκβαση άλλωστε – όπως έχουν παραδεχθεί κατά καιρούς κι ανοικτά – μπορεί να αποτελεί και το κυρίαρχο κίνητρο για το όλο εγχείρημα. Η Ελλάδα υπήρξε το κύριο θύμα αυτών των καταστρεπτικών κι από πολλές απόψεις βάρβαρων προγραμμάτων. Την ίδια στιγμή, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των εξελισσόμενων κινημάτων σε όλη την Ευρώπη που αμφισβητούν τα συγκεκριμένα προγράμματα κι επιδιώκουν την ανατροπή τους. Οι επιλογές που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες είναι δύσκολες κι οδυνηρές. Πλην όμως είναι ιστορικής σημασίας, όχι μόνο για το μέλλον της Ελλάδας, αλλά για το σύνολο της Ευρώπης και για ολόκληρο τον κόσμο.

Χρήσιμος

Χρήσιμος

 

Ο Γρηγόρης Ψαριανός είναι αυτό το είδος του βαθύτατα συστημικού «αριστερού» που ευδοκίμησε κατά τη διάρκεια της παντοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ και του ΚΛΙΚ. Ντεμέκ αιρετικός και εναλλακτικός δημοσιογράφος που «αμφισβητούσε» το σύστημα -πάντα από μέσα- και διασκέδαζε τα λαμόγια και τις χαζογκόμενες που τον παρακολουθούσαν.
Τις τελευταίες δεκαετίες, υπήρξαν πολύ «αριστεροί» και «αναρχικοί» που έκαναν επάγγελμα τον αριστεροαναρχισμό τους. Πλήρωνε καλά η «επανάσταση».
Ήταν πολύ σημαντικό για τους νταβατζήδες της διαπλοκής να διαθέτουν στα ΜΜΕ τους μερικούς χαριτωμένους και ακίνδυνους «επαναστάτες». Το τέλειο άλλοθι για τις κομπίνες τους.
Άκουγε στο αυτοκίνητο ο πασόκος τον σύντροφο Ψαριανό, αισθανόταν πάρα πολύ επαναστάτης και ξεχνούσε πως ο ίδιος κάνει εμπόριο λευκής σαρκός και φέρνει Βουλγάρες για τα κωλόμπαρα.
Ήταν πάρα πολλοί αυτοί οι επαναστάτες ακροατές και έπρεπε να εκφραστούν κι αυτοί οι καημένοι, οπότε ο Ψαριανός βρέθηκε στη Βουλή.
Κι επειδή ο Ψαριανός είναι παντογνώστης και παντός καιρού , συνέχισε την καριέρα του στα κανάλια των νταβατζήδων.
Ψευτομαγκιές, φωνές, τσαμπουκάδες και -γενικά- μια γηπεδική κατάσταση που τόσο γοητεύει τους Νεοέλληνες.
Βέβαια, το σύστημα που ανέδειξε όλους αυτούς τους αριστερούς που νοιάζονταν μόνο για την πάρτη τους κατέρρευσε και οι Ψαριανοί βρίσκονται ξαφνικά μπροστά στον κίνδυνο να γίνει κυβέρνηση η Αριστερά. Τρομακτικό για έναν αριστερό να γίνει κυβέρνηση η Αριστερά.
Έξαλλος ο Ψαριανός που την πάτησε και βρέθηκε έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ (επειδή ονειρευόταν να γίνει υπουργός σε συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) έχει φρικάρει εντελώς. Και δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Που θυμίζει τραμπούκο της Δεξιάς. Τύφλα να έχει ο Βορίδης.
Διαφωνώ με όσους κατηγορούν τον Γρηγόρη Ψαριανό για την στάση του.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Γρηγόρης Ψαριανός είναι πάρα πολύ χρήσιμος τόσο για την ελληνική κοινωνία όσο και για την Αριστερά.
Τον βλέπεις, τον ακούς και καταλαβαίνεις τι δεν είναι ένας αριστερός – ένας αριστερός δεν μπορεί να είναι ιδιωτεία, έπαρση και ψευτομαγκιά.
Τον βλέπεις και ξέρεις τι δεν θέλεις να γίνεις στη ζωή σου.
Όταν πεθάνει ο Ψαριανός, να του κάνουν άγαλμα. Για να μαθαίνουν τα παιδιά τι δεν πρέπει να γίνουν στη ζωή τους.
(Στην παιδική μου φίλη, την Αλίκη, που γούσταρε Ψαριανό. Αλίκη, δεν ξέρω αν το κατάλαβες αλλά μόλις σε είπα «χαζογκόμενα»

ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ: "Η φαντασία στην εξουσία"

  

Η φαντασία στην εξουσία. 
Δεν έχω καμία αμφιβολία πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο νικητής των εκλογών της 17ης Ιουνίου. Τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές οφείλεται στο ένστικτο της επιβίωσης που διαθέτει η ελληνική κοινωνία.
Δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί που θα ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ σε αυτές τις εκλογές αλλά αυτό που ξέρω είναι πως είναι τελειωμένοι. Είναι τελειωμένοι σαν άνθρωποι.
Δεν ερωτεύτηκαν ξαφνικά οι Έλληνες τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν μπορούν, όμως, να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ.
Δεν μπορεί μια γυναίκα να ερωτευτεί και να παντρευτεί τον βιαστή της. Ή μάλλον, μπορεί. Αλλά αυτή τη γυναίκα θα την αποκαλούν όλοι «καριόλα». Το χειρότερο είναι πως θα ξέρει και η ίδια ότι είναι καριόλα.
Όποιος Έλληνας διαθέτει έστω και λίγη αξιοπρέπεια δεν πρόκειται να ψηφίσει Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, μετά τη χρεοκοπία και τον εξευτελισμό της χώρας. Είναι σαν να παραδέχεται πως δεν είναι ελεύθερος άνθρωπος. Είναι σαν να παραδέχεται πως είναι δούλος. Ακόμα χειρότερα: σαν να παραδέχεται πως είναι δούλος και το γουστάρει κιόλας.

Τον ΣΥΡΙΖΑ τον σπρώχνει στην εξουσία η ανάγκη των Ελλήνων για αξιοπρέπεια και σεβασμό – όχι τα χρήματα. Αυτό θα πρέπει να το θυμούνται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – αν και δεν θα τους επιτρέψουμε στιγμή να το ξεχάσουν.
Και θα μπορέσει να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Ναι. Ίσως όχι τόσο καλά και πετυχημένα όσο το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία αλλά θα καταφέρει.
Σε κάθε περίπτωση, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει πραγματικότητα ένα από τα κύρια συνθήματα του γαλλικού Μάη του ’68: «Η φαντασία στην εξουσία».
Βέβαια, θα έρθει η φαντασία στην εξουσία όχι επειδή τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διαθέτουν καμιά αχαλίνωτη φαντασία αλλά επειδή -για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση- θα πρέπει να επιστρατεύσουν όλη τη φαντασία που διαθέτουν.
Μετά από 38 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, αυτό που θα έχουν να αντιμετωπίσουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνάει και την πιο τρελή τους φαντασία.