Με τους πολίτες κόντρα στον καιρό: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥΓΙΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣΜε την ακολουθο...

Με τους πολίτες κόντρα στον καιρό: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥΓΙΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ
Με την ακολουθο...: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ Με την ακολουθούμενη μνημονιακή πολιτική είναι δεδομένη πλέον η υποχρηματοδότηση των Κέντρων...

Ανεξάρτητη Επικοινωνία Δασκάλων & Νηπιαγωγών Σάμου: ΕΛΜΕ- Σύλλογος Δ/Ν Σάμου : Σχετικά με τις μεταφορέ...

Ανεξάρτητη Επικοινωνία Δασκάλων & Νηπιαγωγών Σάμου: ΕΛΜΕ- Σύλλογος Δ/Ν Σάμου : Σχετικά με τις μεταφορέ...: Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ, ΓΟΝΙΩΝ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ! ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ! Με μαθητικές αποφάσεις για αποχές και καταλήψεις κανένα σχο...

Διήμερο Φεστιβάλ: Αντίστασης και Αλληλεγγύης στη ΣΑΜΟ

1η μέρα: Σάββατο, 29 Σεπτεμβρίου 2012 , κτίριο Προβατάρη (παλιός θερινός κινηματογράφος) στο λιμάνι Καρλοβάσου 

17:ΟΟ : Παιδικά εργαστήρια. Μουσικοκινητικά παιχνίδια για παιδιά από 4-6 ετών. Θεατρικό παιχνίδι για παιδιά από 7 – 12 ετών.

18:00 : Βιωματικό Εργαστήρι για ενήλικες , από εργαζόμενους στο Κέντρο Πρόληψης «Φάρος» , με θέμα : «Εμείς και οι άλλοι».

18:30 : Παράσταση Καραγκιόζη από το θέατρο σκιών Μαραθοκάμπου: "Ο Καραγκιόζης Υπηρέτης"

19:00 : Θεατρικό Δρώμενο από το Παιδικό Θεατρικό Εργαστήρι Μαραθοκάμπου με θέμα τη Διαφορετικότητα

19:30 : Ανοιχτή συζήτηση με θέμα : «Η κρίση και η επίθεση του συστήματος τρέφουν το φασισμό: η περίπτωση της Χρυσής Αυγής , κρατική βία , κοινωνικός αποκλεισμός " .

21:30 : Συναυλία.
• Λαϊκή Κομπανία
• Διαμαντής-Τάκης

2η μέρα: Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου 2012 , πλατεία Δημαρχείου ( δίπλα από τον κήπο) στο Βαθύ 

17:00 : Παιδικά εργαστήρια. Μουσικοκινητικά παιχνίδια για παιδιά από 4-6 ετών. Θεατρικό παιχνίδι για παιδιά από 7 – 12 ετών.

18:00 : Βιωματικό Εργαστήρι για ενήλικες , από εργαζόμενους στο Κέντρο Πρόληψης «Φάρος» , με θέμα : «Κοινωνικά δίκτυα και κρίση».

19:00 : Ανοιχτή συζήτηση με θέμα : «Δίκτυα αλληλεγγύης- Αυτοοργάνωση ».

21:00 : Συναυλία.
• Σχήμα Μ. Βολαρίνου

Kαι τις δύο μέρες θα πραγματοποιηθούν :

• προβολές-ντοκιμαντέρ
• έκθεση βιβλίου για μικρούς και μεγάλους
• περίπτερα για ενημέρωση-προβληματισμό
• ανταλλακτικό χαριστικό παζάρι
• έκθεση φωτογραφίας
• έκθεση ζωγραφικής από το Σύλλογο οικογενειών και εθελοντών για την ψυχική υγεία

Μια καταγγελία των ρατσιστικών επιθέσεων και των φασιστικών ομάδων | Left.gr

Μια καταγγελία των ρατσιστικών επιθέσεων και των φασιστικών ομάδων | Left.gr

π. Δημήτρη Θεοφίλου:Σιωπηρή συνενοχή ή αντίδραση στο Φασισμό.

από το Ιστολόγιο του Δ. ΑΡΓΥΡΌΠΟΥΛΟΥ: " Η Θεολογία Μεσοπέλαγα:" .

 παπα Δημήτρη Θεοφίλου*

«Η τόλμη, η ειλικρίνεια και το νοιάξιμο για τον αδιάκριτα πλησίον,

 μας καθιστούν αυθεντικούς ανθρώπους,

φορείς ελπίδας και πολιτισμού για ένα ξάστερο αύριο»

Θα περίμενε κανείς η «καθεύδουσα και αυτοαπασχολούμενη» ελλαδική εκκλησία, να τολμήσει, να ρισκάρει, να διακινδυνεύσει να βρεθεί απέναντι από το σκοτάδι, το νεοφασισμό και το νεοναζισμό που εκκολάπτεται ξανά σαν το αυγό του φιδιού, και μας απειλεί σαν κοινωνία, σαν πολιτισμό, σαν δημοκρατία. Σιωπά όμως ενοχικά, όπως έκανε  το 1936-1940 με τη φασιστική-ναζιστική μεταξική δικτατορία, αλλά και πολύ πιο πρόσφατα με την αμερικανοκίνητη δικτατορία 1967-1974 των συνταγματαρχών.

Η ιστορία πώς να ξεπλύνει τόση αδιάντροπη ενοχή και συνεργασία. Ακόμη μέχρι σήμερα βγαίνουν νοσταλγοί «δεσποτάδες» (θα ήταν προσβολή για τον επισκοπικό θεσμό να τους ονοματίσουμε αλλιώτικα) και λιβανίζουν ξεδιάντροπα τους βρικόλακες και εμπόρους εθνικοφροσύνης του λαού και των ιερών και οσίων της ιστορίας μας.

Χείλη λοιπόν ερμητικά κλειστά, βρισκόμενα σε ουδέτερη σιωπή, αλλά ουδέτερη σιωπή δεν υπάρχει, παρά μόνο σιωπηρή συνενοχή. Γόνοι, παιδιά και εγγόνια συνεργατών κατακτητών, δοσίλογων και ταγματασφαλιτών σηκώσανε κεφάλι και έχουν άποψη για τα πάντα χρησιμοποιώντας τη δημοκρατία στης οποίας το σώμα έχουν ασελγήσει επανειλημμένως. Πριν αρκετούς αιώνες κάποιοι πρόγονοί μας θα αναφωνούσαν λίγη «ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ».

Ντρέπομαι ειλικρινά σαν πολίτης αλλά και σαν κληρικός αυτού του τόπου, να ανέχομαι και να συνεχίζω να καλύπτω με τη σιωπή και ανανδρία μου, όλο αυτό το συμφερτό δήθεν αγανακτισμένων φασιστοειδών που επαγγέλλονται μια νέα ναζιστική κοινωνία με «καθαρούς φυλετικά  άρειους με βάση το DNA», έτσι αποφάσισα να σπάσω τη σιωπή μου και σε αυτό προσκαλώ και άλλους.

Αν τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα δεν ήταν  τόσο ανατριχιαστικά, ίσως να περιοριζόταν το όλο ζήτημα στο χώρο της ψυχιατρικής, αλλά δυστυχώς η κατάσταση «ξεφεύγει» εχθές χτύπησαν και τραυμάτισαν κάποιους που είχαν διαφορετική άποψη, σήμερα χτύπησαν γυναίκες μέλη του κοινοβουλίου αύριο θα κάνουν πογκρόμ όπου και όποιον στοχοποιήσουν. Είναι μια  επικίνδυνη μειοψηφία, θα τους αφήσουμε «αδέσποτους» να μας «υπερασπίζονται» ή να μας «κακοποιούν» ανάλογα με τις αρρωστημένες διαθέσεις τους;

Είμαστε οι πολλοί, ας βάλουμε τα όρια ανοχής και αντοχής, σαν συντεταγμένη κοινωνία, σαν πολιτισμός, σαν θρησκευτικό ή ιδεολογικό «πιστεύω» απέναντι στη βία, στο φασισμό και το σκοτάδι. Λυπάμαι πολύ γιατί τούτες εδώ οι σκέψεις αρθρώνονται από κάποιον χαμηλά στην εκκλησιαστική και κοινωνική ιεραρχία με οικογένεια και βαριές υποχρεώσεις και όχι από εκείνους που θα έπρεπε ως πνευματικοί ταγοί να αφήσουν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και τις αξόδευτες «ευσεβείς» προθέσεις και να εκτεθούν, να διακριθούν, να τοποθετηθούν, να τολμήσουν, αφήνοντας πίσω Mercedes, μίτρες, αυτοκρατορικούς μανδύες, πατερίτσες και αυτό-ικανοποιητικά κιτς συλλείτουργα που προκαλούν τόσο με τη χλιδή τους όσο και με τον αρχοντο-χωριατισμό τους, τον αναξιοπαθούντα αδελφό.

Στο πρόσωπο του καθενός χωριστά και όλων μαζί η εκκλησία, θα έπρεπε να αναγνωρίζει το πρόσωπο του Χριστού. Στο βαθμό λοιπόν και στην έλλειψη αναγνωρισιμότητας αυτού του ίδιου του Χριστού αναδεικνύεται περίτρανα το ξαστόχισμα του ουρανού και της Βασιλείας Εκείνου που τα έδωσε όλα δίχως να προσδοκά τίποτε.  

Ξέρω πως με τα λόγια τούτα πολλοί ξεβολεύονται και ενοχλούνται, αλλά τι να κάνουμε ο Χριστός και η διδασκαλία του ποτέ δεν υπήρξαν, βολικά εργαλεία, στα χέρια τυράννων, δημοκόπων και άπραγων θεατών της ιστορίας.

Αν η σύγχρονη ελλαδική εκκλησία δεν τολμήσει να αναμετρηθεί με τον κακό εαυτό της και δεν ανταποκριθεί με εμπειρικό και βιωματικό τρόπο (και όχι με αδάπανες φανφάρες από τους άμβωνες)  - στις ανάγκες των καιρών και του λαού της, που σίγουρα δεν περιορίζονται μόνο σε προσφορά τροφής αλλά σε δόσιμο νοήματος ζωής, με σταυρικό παράδειγμα που δείχνει και μαρτυρά την επερχόμενη φαεσφόρα ανάσταση -  είναι καταδικασμένη τόσο ενδοϊστορικά  όσο και μεταφυσικά σε μη αναγνωρισιμότητα, ως φορέα αληθινού νοήματος της όντως ζωής και κιβωτού της σωτηρίας, από τον μοναδικό Κύριο και Δεσπότη της.

* O παπα-Δημήτρης Θεοφίλου είναι εφημέριος στη  Φωκίδα. Είναι έγγαμος, πατέρας 3 παιδιών, Πτυχ. Θεολογίας, Πτυχ. Ψυχολογίας, Μaster Θεολογίας, Πτυχ. βυζαντινής μουσικής

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ "ΚΟΚΚΙΝΟ"

"Τα κέντρα πρόληψης αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης απο την μέρα που συστήθηκαν"

Ο Αλέξανδρος Σταθακιός, αντιπρόεδρος του Πανελληνίου Σωματείου των εργαζομένων στα κέντρα πρόληψης, μιλά στο Κόκκινο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΝΗΜΑ:  
http://stokokkino.gr/ta-kentra-prolipsis-antimetopizoyn-problima-epibiosis-apo-tin-mera-poy-systithikan/view

Θέμης Τζήμας: "Οι χυδαίοι συμψηφισμοί και η έμμεση “αθώωση” της Χ.Α."

Οι χυδαίοι συμψηφισμοί και η έμμεση “αθώωση” της Χρυσής Αυγής.

του Θέμη Τζήμα

Παραμονές της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τη γερμανική κατοχή, κατά τις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία του Λιβάνου, ο τότε πρωθυπουργός της εξόριστης κυβέρνησης Γεώργιος Παπανδρέου δήλωνε ότι στην κατεχομένη Ελλάδα όλοι “έσφαζαν”: το ΕΑΜ, οι ταγματασφαλίτες, οι Ναζί κατακτητές. Η αντιπροσωπεία του ΕΑΜ δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία, παρά την ενόχλησή της, σε εκείνον τον ανιστόρητο συμψηφισμό. Στο γεγονός δηλαδή ότι η μεγαλύτερη αντιστασιακή οργάνωση εξισώθηκε με μιας, με τους δοσιλόγους και με τους ίδιους τους κατακτητές, κάτι που δεν έγινε σε καμιά άλλη κατεχομένη χώρα, μηδεμιάς εξαιρουμένης, ακόμα και εκείνων που ελάχιστα θύματα είχαν από την κατοχή που τους είχαν επιβάλλει οι Ναζί, συγκριτικά τουλάχιστον με την Ελλάδα.

Η συνέχεια είναι γνωστή: οι “ίσες” αποστάσεις μεταξύ άνισων καταστάσεων είχαν ως αποτέλεσμα οι δοσίλογοι και οι ταγματασφαλίτες να μετατράπουν αρχικά σε εσωτερικό στρατό καταστολής υπό τη διοίκηση των Άγγλων και κατόπιν στο νέο εθνικό, πολιτικό και επιχειρηματικό κορμό του παρασιτισμού και της υποτέλειας. Από την άλλη, οι αντάρτες του μεγαλυτέρου...
εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος- που από μόνο του θα έπρεπε να είναι διαβατήριο για μια άλλη διεθνή θέση της χώρας μεταπολεμικά και για δημοκρατική οργάνωση εσωτερικά- υπό το βάρος και των τραγικών σφαλμάτων της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ διώχθηκαν, βασανίστηκαν και εν τέλει περιθωριοποιήθηκαν ως “αντεθνικά δρώντες”.

Η διδακτική αυτή ιστορική εμπειρία μας δείχνει τρία πράγματα: πρώτον ότι η ουσιαστική ισότητα είναι διαφορετική από την τυπική. Η απολύτως δηλαδή ταυτόσημη αντιμετώπιση ανόμοιων καταστάσεων υπό το πρόσχημα της απόλυτης ισότητας υποκρύπτει την πιο καταφανή εύνοια υπέρ της μιας πλευράς εις βάρος της άλλης. Αυτό το μάθημα για χρόνια μας το παρέδιδαν και οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ με τις δήθεν “ίσες αποστάσεις” μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σε σειρά ζητημάτων.

Δεύτερον, οι συμψηφισμοί που βασίζονται σε μια τέτοια κραυγαλέα αν και υποκρυπτομένη ανισότητα δεν είναι ποτέ ούτε αθώοι, ούτε προϊόντα άγνοιας. Είναι αποτελέσματα συνειδητού σχεδιασμού, βάσει του οποίου η κοινή γνώμη πρέπει να εξισώσει θύτη και θύμα, πρωτοπορία και αντίδραση, πρόοδο και συντήρηση, πατριωτισμό και φασισμό, ώστε αρχικά μέσα στο γενικό χυλό να απογοητευτεί από όλους, άρα να περιέλθει σε σύγχυση και τελικά να επιστρέψει στην υποστήριξη προς τη “φιλήσυχη” καθεστηκύια σταθερότητα και προς όσους τη διασφαλίζουν. Ακόμα και προς εκείνους που μέχρι πρότινος ήταν οι δήμιοι του λαού. Αν όχι να τους υποστηρίξει τουλάχιστον εκτεταμένα τμήματά της να τους ανεχτούν υπό το φόβο μάλιστα του τι περιμένει όποιους αντιδρούν στο νέο μπλοκ εξουσίας του κατεστημένου.

Τρίτον, το αστικό κράτος που ορκίζεται στη δημοκρατία και ενίοτε στον εσωτερικό πασιφισμό μπορεί να ανεχτεί τα πάντα: την προδοσία, το φασισμό, την οργανωμένη, πολιτική, εγκληματική δράση. Αλλά δεν μπορεί να ανεχτεί ιδίως εν μέσω κρίσης τον παραμικρό κίνδυνο εξ αριστερών εις βάρος των συμφερόντων του. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο αν τα πράγματα δυσκολέψουν πολύ θα αξιοποιήσει όλα τα φασιστικά κατακάθια και λοιπά εγκληματικά στοιχεία, ντύνοντάς τα απλά με άλλη στολή.

Προκειμένου μάλιστα να πετύχει το σχέδιο του χυδαίου συμψηφισμού το κατεστημένο επιστρατεύει το λόγο και την πένα των μονίμως “νηφάλιων”, κεντρώων- κεντροδεξιών κατά προτίμηση ή και δήθεν δημοκρατικών- δημοσιογράφων και εξαρτημένων διανοουμένων. Όλων αυτών που θα εμφανίσουν την εικόνα ενός δήθεν ειρηνικού αστικού κράτους, του οποίου την ησυχία συνήθως ξεκίνησε να ταράζει η αριστερά με τις ακρότητές της, προκαλώντας την άνοδο της ακροδεξιάς. Αρχικά θα χρεώσουν στην αριστερά ότι υπήρξε ανόητη- δηλαδή απερίσκεπτη- και κατόπιν ότι είναι ένοχη. Το “όλοι φταίνε” από τις συζητήσεις του καφενείου θα μπει στο κέντρο της δημόσιας συζήτησης για να μετατραπεί σταδιακά στο “η αριστερά φταίει”, ενδεχομένως αφού θα έχει προηγηθεί και μια αυταρχικοποίηση του καθεστώτος. Ας μην ξεχνούμε άλλωστε ότι ακριβώς στη λογική των συμψηφισμών κάποιοι κεντρώοι της εποχής χρέωναν στον Ανδρέα Παπανδρέου την έλευση της χούντας γιατί έλεγαν το είχε παρατραβήξει στην κόντρα του με το παλάτι. Κοινώς για το βιασμό φταίει το θύμα που προκάλεσε με το ντύσιμό του ή που αντιστάθηκε στις ερωτικές προκλήσεις του βιαστή.

Σήμερα παρακολουθούμε κάτι αντίστοιχο, αφενός από μεταμορφωμένους πρώην αριστερούς που αναβαπτίστηκαν στον εκσυγχρονισμό του '90 και στη μνημονιακή “ευτυχία”- κατά Πάγκαλο- και αφετέρου από συνήθη ¨καθωσπρέπει” δεξιά στοιχεία της λούμπεν μεγαλοαστικής μας τάξης. Για την άνοδο της Χρυσής Αυγής λένε φταίει η αριστερά και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως βεβαίως και το ΚΚΕ και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Γιατί;

Πρώτον λένε γιατί εισήγαγαν στη δημόσια συζήτηση το δίλημμα μνημόνιο- αντιμνημόνιο και πίσω από το αντιμνημονιακό σύνθημα συντάχθηκε και η ακροδεξιά. Ξεχνούν ότι το δίλημμα μνημόνιο- αντιμνημόνιο το έθεσαν η ίδια η ζωή, η πολιτική του κατεστημένου και οι ανάγκες του λαού, σε βαθμό που και τα συστημικά κόμματα αναγκάστηκαν να υιοθετήσουν ρητορικά αντιμνημονιακή στάση. Δηλαδή σύμφωνα με τη γραμμή του συμψηφισμού η μεν αριστερά είναι ένοχη γιατί αναγνώρισε πριν από τα συστημικά κόμματα την επίδραση της μνημονιακής πολιτικής και το κοινωνικό χάσμα που θα δημιουργούσε, τα δε συστημικά κόμματα είναι αθώα ως προς το ότι με την πρωτοφανούς βιαιότητας πολιτική τους της φτώχειας και της απελπισίας δημιούργησαν εύφορο έδαφος- μέχρι ενός σημείου τουλάχιστον- για την επέκταση του φασιστικού φαινομένου.

Επιπρόσθετα όντως η ακροδεξιά σήκωσε αντιμνημονιακή σημαία ευκαιρίας. Όντως διαμορφώθηκε ένας επιφανειακά αντιμνημονιακός λόγος που αφήνει ανέγγιχτη την κρίση του καπιταλισμού και αναλώνεται στη συνωμοσιολογία και στον εθνικισμό. Όμως αυτός δεν ήταν ο κατεξοχήν αριστερός λόγος. Αντίθετα, όποτε η αριστερά μιλάει για τον καπιταλισμό και τη δομική, όπως και ταξική διάσταση της κρίσης είναι οι παπαγάλοι του κατεστημένου που θα διακόψουν, θα χλευάσουν και θα πλειοδοτήσουν στον δήθεν αντιγερμανισμό, προκειμένου να αθωώσουν τα ξένα και ντόπια αφεντικά τους.

Άλλωστε δεν συνωθήθηκαν ακροδεξιοί και πίσω από το φιλομνημονιακό μπλοκ; ποιος εισήγαγε την ακροδεξιά ρητορική στη Βουλή, ως γεφυροποιός προς τη Χρυσή Αυγή, αν όχι ο Καρατζαφέρης; Δεν είναι ο πρωθυπουργός Σαμαράς αυτός που εκμεταλλεύεται το φόβο των πολιτών με τη ρητορική περί εσωτερικού πολέμου; ή μήπως ξεχνούν κάποιοι ότι το ΛΑΟΣ των Γεωργιάδη και Βορίδη ήταν που στο πρώτο μνημόνιο και στο μεσοπρόθεσμο επαινούσε η τότε κυβέρνηση για την “υπεύθυνη” στάση του;

Δεύτερον επικαλούνται ότι ήταν η αριστερά που νομιμοποίησε τη βία στις διαδηλώσεις των αντιμνημονιακών δυνάμεων και άρα έτσι άνοιξε υποτίθεται το δρόμο στη Χρυσή Αυγή. “Ξεχνούν” φυσικά ότι γιαουρτώματα αλλά και ξυλοδαρμοί υπήρχαν και σε άλλες περιόδους της μεταπολίτευσης, όπως στη δεκαετία του '80 και στην περίοδο Μητσοτάκη. Τόσο από συνδικαλιστές στο πλαίσιο εργατικών αγώνων, όσο και από τραμπούκους της δεξιάς που μάλιστα είχαν τότε προχωρήσει και σε δολοφονία. Ο φασισμός ωστόσο δεν ανέβηκε. “Ξεχνούν” ότι η κατεξοχήν βία, η βία της φτώχειας και της ανεργίας διογκώνεται με ευθύνη της δικής τους πολιτικής.

“Ξεχνούν” οι δυνάμεις του κατεστημένου και οι εξαρτημένοι από αυτές διανοούμενοι ότι το μεταναστευτικό αφέθηκε επίτηδες και συνειδητά να κακοφορμίσει προς όφελος της πλέον παρασιτικής εργοδοσίας και της ιδιωτικής αγοράς ακινήτων.

Μάλιστα λένε ότι η αριστερά αμφισβήτησε πρώτη τους δημοκρατικούς θεσμούς- κατά συνέπεια η Χρυσή Αυγή απλά “παρασύρθηκε” θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε. Λησμονούν ότι τη Βουλή την ευτέλισαν εκείνοι που επέβαλλαν σε κάθε ψηφοφορία εσωκομματική πειθαρχία χωρίς ποτέ κανένα από τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα να έχει συζητήσει και να έχει αποφασίσει στο εσωτερικό του, δημοκρατικά για τη στάση του επί των μνημονίων. Λησμονούν ότι πέρασαν όλα τα κρίσιμα νομοθετήματα με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, χωρίς τον παραμικρό διάλογο. Ξεχνούν το μανιχαϊσμό του μνημονιακού λόγου, το “ή ψηφίζεται ή καταστρεφόμαστε”, την κάλυψη της ασυδοσίας συχνά των δυνάμεων καταστολής εναντίον διαδηλωτών.

Τρίτο και χειρότερο όμως είναι ότι ταυτίζουν κάθε μορφή βίας. Βεβαίως κάθε ιδεολογία εμπεριέχει και βίαιες πτυχές ή/ και εκδηλώσεις. Άλλωστε ήταν οι αστικοδημοκρατικές επαναστάσεις που παρήγαγαν πρώτες εποχές “τρομοκρατίας”. Ήταν το σύγχρονο βιομηχανικό, αστικοδημοκρατικό κράτος που εγκαινίασε τους ολοκληρωτικούς πολέμους. Βεβαίως και η σοσιαλιστική ή κομμουνιστική θεώρηση εμπεριέχει την προσφυγή στη βία ως ένα μέσο πάλης.

Όμως ο φασισμός είναι κάτι διαφορετικό: ο φασισμός είναι ψευτοϊδεολογικοποιημένη βία. Είναι βία με περιτύλιγμα. Είναι στοχοποίηση και περιθωριοποίηση κάθε διαφορετικότητας και κάθε αδυνάμου, είναι λυντσαρίσματα, είναι τραυματισμοί και φόνοι. Σήμερα, στην Ελλάδα- και όχι μόνο- αμφισβητείται αυτό που ο πιο ώριμος από το σημερινό, μεταπολεμικός κόσμος κατάλαβε: ότι ο φασισμός- ναζισμός αποτελεί ένα ιδιαίτερο φαινόμενο, που συνδυάζει αντιδραστικό ρομαντισμό, δράση χωρίς σκέψη, βία, μίσος, θάνατο, υπακοή στον αρχηγό και που στο τέλος καταλήγει σε αιματοχυσία. Ότι για όλα αυτά λοιπόν πρέπει πάντα να ξεριζώνεται από το ίδιο το λαϊκό κίνημα. Το φασισμό δε, δεν τον ξερίζωσαν χάρη σε μια πολιτική “Γκάντι” αλλά χάρη στη θυσία και το αίμα εκατομμυρίων, που θα ζούσαν αν κάποιοι δεν επέλεγαν ως συμμάχους τα frei korps, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όσο και να το θέλουν άλλωστε δεν υπάρχει αριστερή Κου- Κλουξ- Κλαν. Δεν υπάρχουν αριστερά πογκρόμ στις βίλες των βορείων προαστίων. Δεν υπάρχουν μαχαιρώματα καπιταλιστών. Και βεβαίως το γιαούρτωμα όσο ενοχλητικό ή κατακριτέο και αν είναι δεν πονάει όσο ο λοστός. Η βρισιά δε σκοτώνει όπως η μαχαιριά. Κανένα άλλο κόμμα πλην Χρυσής Αυγής δεν αποκαλεί κατηγορίες ανθρώπων ως σκουπίδια, ούτε καλεί στον αφανισμό τους. Κανένα άλλο κόμμα πλην Χρυσής Αυγής- μα κανένα- δεν προωθεί τη βίαιη ανατροπή της δημοκρατίας. Κανένα άλλο κόμμα δε λατρεύει τους ναζί ή εκείνους που παρέδωσαν τη μισή Κύπρο στην Τουρκία, προδίδοντάς την.

Δεν είναι ούτε αφελείς, ούτε αθώοι λοιπόν όσοι συμψηφίζουν με χυδαίο τρόπο αριστερά και φασίστες, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή, την περιφρούρηση μιας απεργίας με τα πογκρόμ..

Ξέρουν πολύ καλά ποια είναι η δουλειά τους: να ανοίξουν διάπλατα την κερκόπορτα της δημοκρατίας ώστε να την περάσουν οι φασίστες αν τους χρειαστεί το κατεστημένο, προκειμένου να σταθεροποιηθεί. Τώρα ότι σε αυτό πρωταγωνιστούν και διάφοροι τυχοδιώκτες που είναι σε αναζήτηση κομματικής στέγης με θέα στην εξουσία εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια, ε τι να κάνουμε: υπήρξαν και χειρότεροι...

 Πηγή: tvxs.gr

και εδώ: Ελεύθερη Ελλάδα: Οι χυδαίοι συμψηφισμοί και η έμμεση “αθώωση” της Χ.Α.

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ Ν. Ε. ΣΑΜΟΥ: Απλήρωτοι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα κοινωφελούς ερ...

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ Ν. Ε. ΣΑΜΟΥ: Απλήρωτοι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα κοινωφελούς ερ...: 13/09/2012 ΕΡΩΤΗΣΗ Θέμα: Απλήρωτοι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας στους Δήμους Σάμου, Ικαρίας και Φούρνων και Π....

Πολιτική βρωμιά...

Πολιτική αναισθησία!

Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΣ: Η φαντασία του Βαξεβάνη

Ο Κώστας Βαξεβάνης είναι γνωστός σε κάθε ξύπνιο, δημοσιογράφο ή μη, για την παραγωγικότητα της φαντασίας του. Κορυφαίο δείγμα της υπήρξε το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, που πρώτος αυτός, κατασκεύασε. Και πρόσφατα δείγματα, που είδαν το φως της δημοσιότητας από το περιοδικό του, είναι δήθεν κόλπα του Σάλα με την Πειραιώς, πλαστοί δρόμοι του χρήματος που συνδέουν τη δημοσιογραφία με τα όπλα, σενάρια για τη σχέση ανάμεσα στις προμήθειες της πυροσβεστικής και τις φωτιές, κάτι γελεκάκια του Τριανταφυλλόπουλου, κάποια αντιπροεδρία της Τρέμη, κάτι φάρμακα της Φαρμάκη και πολλά άλλα.

Ο εν λόγω δημοσιογράφος ασχολείται εν γένει με κάθε είδους κατασκευές της φαντασίας του. Δεν διστάζει μάλιστα να εμπλέκει σ’ αυτές επώνυμους τραπεζίτες, επιχειρηματίες, πολιτικούς, ακόμα και –άκουσον, άκουσον- δημοσιογράφους. Να επιχειρεί να εκθέσει σημαντικές κοινωνικές ομάδες με βαρύνοντα ρόλο στην οικονομία και στην πολιτική. Να στρέφει τη φαντασία του ακόμα και κατά της κυβέρνησης Σαμαρά, παρά το γεγονός ότι σύμπας σχεδόν ο κόσμος των ΜΜΕ στηρίζει το δύσκολο έργο της. Ακόμα και κατά της Χρυσής Αυγής, της οποία το ρόλο αναγνωρίζει μέχρι και ο σύλλογος των μικροπωλητών, όπως έγινε γνωστό μετά τη Ραφήνα.
Τούτων δοθέντων απορεί κανείς: Γιατί κανένας από όσους έχει θίξει η φαντασία του δεν τον διέψευσε και δεν τον διαψεύδει; Γιατί κανείς δεν τον έσυρε στα δικαστήρια και δεν αποκάλυψε το όργιο της φαντασίας του; Και εν τέλει πώς είναι δυνατό επώνυμοι που έχουν την εντιμότητα κορώνα στο κεφάλι τους, να τον αφήνουν να μπλέκει το όνομά τους σε σκάνδαλα ακατονόμαστα και σε κομπίνες ονομαστές; Και να επιχειρεί να κατεδαφίσει –αυτό πού το βάζεις;- όχι μόνο πρόσωπα και συμπεριφορές, αλλά και το ίδιο το σύστημα χάρη στο οποίο εν πάση περιπτώσει υπάρχουμε και τρώμε ψωμάκι;
Με όλα αυτά, είναι εύλογη η σιωπή των εγκύρων –ΜΜΕ, κομμάτων, κυβέρνησης, ΕΣΗΕΑ- για τη φονική ενέδρα που του είχαν στήσει στο σπίτι του. Με τη φαντασία του Βαξεβάνη θα ασχολούνται; Μόνο ο άκυρος ΣΥΡΙΖΑ και ο επίσης άκυρος Μεντρέκας του ΚΚΕ συγκινήθηκαν, αλλά η συγκίνησή τους δε φαίνεται να συγκίνησε πολλούς. Η σιωπή μας προς απάντηση του Βαξεβάνη, γενικώς. Και να τον φάνε στο κάτω-κάτω αύριο μεθαύριο, η φαντασία του θα φταίει…

http://www.kentrinews.gr/apopseis-synenteykseis/4282-2012-09-13-10-56-27

.

__,_._,___

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ Ν. Ε. ΣΑΜΟΥ: Ανακοίνωση σχετικά με την πώληση του αεροδρομίου κ...

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ Ν. Ε. ΣΑΜΟΥ: Ανακοίνωση σχετικά με την πώληση του αεροδρομίου κ...: Συντονιστική Επιτροπή Σάμου- Γραφείο Τύπου ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ 6-9-2012 Το αεροδρόμιο της Σάμου μαζί με άλλα 13 περιφερειακά αε...

Κηδεύεται σήμερα ο Καρδινάλιος που κατακεραύνωσε το Βατικανό

Κηδεύεται σήμερα ο Καρδινάλιος που κατακεραύνωσε το Βατικανό

Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 3 Σεπτεμβρίου 2012, 13:20

Την Παρασκευή απεβίωσε σε ηλικία 85 ετών μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, ο τέως Αρχιεπίσκοπος της Ρώμης, καρδινάλιος Κάρλο Μαρία Μαρτίνι, αφήνοντας πίσω του ένα δριμύ κατηγορητήριο εναντίον της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Λίγες ώρες μετά τον θάνατό του, η «Corriere della Sera» δημοσίευσε - σύμφωνα με την επιθυμία του - την τελευταία του συνέντευξη, στην οποία επιτίθεται στην Εκκλησία και την ηγεσία της κατηγορώντας την ότι «βρίσκεται 200 χρόνια πίσω».

«Ο πολιτισμός μας έχει γεράσει, οι εκκλησίες μας είναι μεγάλες και άδειες και η γραφειοκρατία αυξάνεται, ενώ οι τελετουργίες και τα ράσα μας είναι παράλογα πομπώδη» είπε μεταξύ άλλων ο καρδινάλιος. «Η Εκκλησία πρέπει να αναγνωρίσει τα λάθη της και να αρχίσει μια ριζική αλλαγή, αρχίζοντας από τον Πάπα και τους επισκόπους. Τα σκάνδαλα παιδοφιλίας μάς υποχρεώνουν να πάρουμε τον δρόμο του μετασχηματισμού» πρόσθεσε.

O καρδινάλιος Μαρτίνι, ο οποίος ήταν η φιλελεύθερη φωνή της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, είχε προσπαθήσει στο παρελθόν να διαδεχθεί τον Ιωάννη Παύλο Β' στη θέση του Πάπα. Οι πιθανότητές του όμως να εκλεγεί μειώθηκαν, όταν αποκάλυψε ότι έπασχε από μια σπάνια μορφή της νόσου του Parkinson και παραιτήθηκε από τη θέση του Αρχιεπισκόπου το 2002. Έτσι τη θέση του Πάπα πήρε ο υπερσυντηρητικός Γερμανός καρδινάλιος Γιόζεφ Ράτσινγκερ, ο οποίος έγινε ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ' το 2005.

Ο Μαρτίνι στο παρελθόν είχε προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση με την υποστήριξη της χρήσης των προφυλακτικών, τουλάχιστον μία δεκαετία πριν το Βατικανό αποδεχθεί απρόθυμα ότι τα προφυλακτικά θα μπορούσαν να είναι αποδεκτά σε ορισμένες περιπτώσεις για την πρόληψη της μετάδοσης του ιού HIV. Αμφισβήτησε, επίσης, τη γραμμή της Εκκλησίας για σχέσεις μεταξύ ομοφυλοφίλων και για το διαζύγιο - καλώντας τους να επανεξετάσουν το τι συνιστά οικογένεια στον 21ο αιώνα και τονίζοντας ότι κινδυνεύουν να χάσουν μεγάλο μέρος από το ποίμνιό τους.

Συντηρητικές φωνές στην Εκκλησία προσπάθησαν ακόμα και την τελευταία στιγμή να αποκαταστήσουν τις ζημιές που προκλήθηκαν από την κριτική του καρδιναλίου Μαρτίνι. Ο Μάρκο Ταρκινιο, εκδότης της εφημερίδας των επισκόπων «L'Avvenire», κατηγόρησε τον Τύπο για διαστρέβλωση των λεγόμενων του καρδιναλίου, παρόλο που δεν παρουσίασε συγκεκριμένα παραδείγματα. Ακόμη και τις τελευταίες του ώρες, ο καρδινάλιος Μαρτίνι προκάλεσε διαμάχη αρνούμενος τη μηχανική υποστήριξη και τη διατροφή με σωληνάκια, αντιτιθέμενος για ακόμη μία φορά στην πολιτική της Εκκλησίας που αφορά σε ζητήματα θανάτου.

Μάλιστα, ο Ρόμπερτ Μίκενς, ανταποκριτής στη Ρώμη, δήλωσε ότι, αν και οι ιδέες του καρδινάλιου Μαρτίνι είχαν «μηδενική υποστήριξη» από το Βατικανό, ήταν σεβαστός από βαθμοφόρους και οπλίτες, αλλά και από τον απλό λαό. «Οι άνθρωποι στα χαρακώματα στρέφονταν προς το μέρος του. Ήταν ένας γίγαντας. Είμαστε σε μια πολύ συντηρητική περίοδο. Αλλά αυτό δεν θα διαρκέσει για πάντα. Μια ολόκληρη γενιά έχει εμπνευστεί από τα γραπτά του Μαρτίνι. Αυτή θα είναι η κληρονομιά του» είπε.

Η σορός του καρδινάλιου εκτίθεται στον καθεδρικό ναό του Μιλάνου από το μεσημέρι του Σαββάτου, ενώ χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν για να προσκυνήσουν. Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί σήμερα το απόγευμα στο Μιλάνο.

Τελευταία ενημέρωση: Δευτέρα, 3 Σεπτεμβρίου 2012, 16:0