12.21.2012

Ναρκωτικά από χλωρίνη και υγρά μπαταρίας τα νέα δηλητήρια της κρίσης



Συνέντευξη της Κ. Μάτσα από το «18 Άνω»


Αθήνα
Το ονόμασαν «κλέφτη του μυαλού» και «εξολοθρευτή των φτωχών». Στην Αργεντινή του 2001, το "πάκο" εμφανίστηκε ως το ναρκωτικό της κρίσης και εξαφάνισε μία ολόκληρη γενιά. Στην Ελλάδα του 2012 ένα άλλο ναρκωτικό, το "σίσα", που κοστίζει λίγο αλλά σκοτώνει γρήγορα είναι το δηλητήριο που διακινείται κατά κύριο λόγο στις πιάτσες. Η Κατερίνα Μάτσα ψυχίατρος και επιστημονική υπεύθυνη του «18 Άνω», μιλώντας στο in.gr κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις νέες ουσίες της κρίσης, ασκεί σκληρή κριτική στην προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Υγείας και χτυπά συναγερμό για την δεινή κατάσταση των κέντρων πρόληψης.
Το ναρκωτικό που γέννησε η κρίση

«Η βασική ουσία των ναρκωτικών της κρίσης δεν είναι καινούργια. Το καινούργιο με αυτά είναι ότι έχουν προσμίξεις που είναι πάρα πολύ επικίνδυνες, κατασκευάζονται πρόχειρα σε σπιτικές κουζίνες κι αυτό τα κάνει να είναι πάρα πολύ φθηνά» λέει η κ.Μάτσα.

Η βασική ουσία του "σίσα" είναι μεθαμφεταμίνη ανακατεμένη με υγρά μπαταρίας, με χλωρίνη, με φωτιστικό πετρέλαιο, ακόμα και με στρυχνίνη και κοστίζει από 1-5 ευρώ η δόση. «Τα ναρκωτικά αυτά είναι προσιτά στα νέα παιδιά, στους φτωχούς, στους άνεργους, στους εξαθλιωμένους ανθρώπους, σε αυτούς που δεν μπορούν να προμηθευτούν τα άλλα. Έχουν πολύ μεγάλη τοξικότητα, επιδρούν σε πολύ βασικά όργανα, όπως στον εγκέφαλο, στην καρδιά, στο συκώτι και επιπλέον προκαλούν ψυχιατρικές διαταραχές. Αυτά τα ναρκωτικά μπαίνουν συνήθως στην αγορά όταν υπάρχει πολύ μεγάλη κρίση».

Όπως τονίζει η κ.Μάτσα η κοινωνία δεν θα πρέπει να εφησυχάζει, επειδή οι στατιστικές δείχνουν ότι δεν αυξάνεται η χρήση της ηρωίνης. «Έχει αυξηθεί η χρήση των νέων συνθετικών ουσιών που κυκλοφορούν στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια με πολύ μεγάλη διάδοση. Είναι πάρα πολλές, είναι γύρω στις 150 και ανακαλύπτονται διαρκώς καινούργιες. Μόνο πέρσι ανακαλύφθηκαν και μπήκαν στην αγορά 29 καινούργιες συνθετικές ουσίες, το 2010 είχαν μπει άλλες 21 νέες ουσίες».

Μια απελπισμένη γενιά

«Από τη στιγμή που μπήκαμε στην κρίση τα πράγματα έχουν γίνει πολύ χειρότερα» υπογραμμίζει η κ. Μάτσα, τονίζοντας ότι οι λόγοι που κάνουν τα παιδιά να στρέφονται στις ουσίες παραμένουν και γίνονται όλο και πιο σοβαροί.

«Όλο και πιο πολλά παιδιά σε όλο και πιο μικρές ηλικίες στρέφονται στις ουσίες και τελικά εξαρτώνται από αυτές. Και μαζί με την αύξηση της διάδοσης των ουσιών αυξάνεται η διάδοση και όλων των άλλων εξαρτήσεων, από το Διαδίκτυο, από την τροφή, από το τζόγο.

»Η κρίση κάνει τους νέους να πιστεύουν ότι η ζωή τους αδειάζει από νόημα, ότι δεν έχει καμία προοπτική, δεν έχουν μέλλον και δεν έχουν και παρόν. Έτσι αναζητούν τρόπους φυγής από αυτή την πραγματικότητα. Και τελικά μια ολόκληρη γενιά χάνεται.

»Χρησιμοποιούν ό,τι βρουν μπροστά τους ό,τι κι αν σημαίνει για την υγεία τους και τη ζωή τους. Δεν τους λέει τίποτα η ζωή τους».

«Αιμορραγούν» τα κέντρα πρόληψης

Η κ. Μάτσα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα κέντρα πρόληψης εξαιτίας των περικοπών. «Τα κέντρα πρόληψης υπολειτουργούν τα περισσότερα γιατί το προσωπικό τους δεν πληρώνεται, δεν έχουν πόρους, δεν γίνεται δουλειά στο δρόμο όση θα έπρεπε, το λεγόμενο streetwork. Είναι λίγες ομάδες αυτές. Για παράδειγμα τα δημόσια προγράμματα, όπως είναι το δικό μας ή το αντίστοιχο της Θεσσαλονίκης δεν μπορούν να αναπτύξουν τις ομάδες streetwork που θα θέλαμε γιατί δεν χρηματοδοτούνται, αντίθετα υπάρχουν περικοπές. Και όλα αυτά έχουν επιπτώσεις. Νομίζει κανείς ότι κάνει οικονομία με αυτές τις περικοπές, αλλά ουσιαστικά οι δαπάνες μεγαλώνουν διαρκώς».

Το γενικότερο κλίμα της ανασφάλειας υπάρχει και στο χώρο της απεξάρτησης, στα θεραπευτικά προγράμματα. «Κανένας δεν ξέρει αν αύριο θα έχει τη δουλειά του, με τα λεφτά που παίρνει δεν ξέρει αν αύριο θα μπορεί να πληρώσει το νοίκι του. Είναι τέτοιες οι συνθήκες που δυσκολεύουν και αυτούς που πιστεύουν σε αυτό που κάνουν».

Κριτική στον Ανδρέα Λοβέρδο

Για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε το θέμα των ναρκωτικών η κ.Μάτσα ασκεί σκληρή κριτική στον προηγούμενο υπουργό Υγείας, Ανδρέα Λοβέρδο. «Βγαίνει ο προηγούμενος υπουργός και λέει "να το έλυσα το πρόβλημα με το να βάλω μια μονάδα υποκατάστατων σε κάθε γενικό νοσοκομείο". Ποιο πρόβλημα έλυσε; Μειώθηκαν οι τοξικομανείς, τα νέα κρούσματα εξαρτήσεων; Οι περισσότεροι που είναι στα προγράμματα υποκαταστάτων κάνουν παράλληλη χρήση παράνομων ναρκωτικών. Αυτό δεν το βλέπουμε; Κλείνουμε τα μάτια; Τι έλυσε σαν πρόβλημα. Και το εμφανίζει σαν λύση, σαν θεραπεία. Ποια θεραπευτική αντιμετώπιση;

»Θεραπεία απεξάρτησης σημαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος που μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία κάνει πολύ μεγάλες αλλαγές στον εαυτό του, κατανοώντας τους λόγους που τον έκαναν να στραφεί στις ουσίες, κάνοντας αλλαγές και στις ψυχολογικές του λειτουργίες και στον τρόπο της ζωής του, βάζει δραστηριότητες συλλογικές, βάζει στόχους, αγωνίζεται για πράγματα, έχει μάθει να αναλαμβάνει ευθύνες και υποχρεώσεις και βγαίνει πια στην κοινωνία να διεκδικήσει έναν ισότιμο ρόλο με όλους. Αυτό σημαίνει απεξάρτηση και κοινωνική επανένταξη. Δεν είναι η συντήρηση απεξάρτηση.

»Πώς να αποστιγματιστούν αυτά τα άτομα όταν δημιουργούνται όλες αυτές οι προϋποθέσεις που συντηρούν τη λαθεμένη αντίληψη, το καταστροφικό κοινωνικό στερεότυπο ότι η τοξικομανία είναι μία χρόνια ανίατη νόσος του εγκεφάλου;».

Κική Μαργαρίτη

http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231227681

12.12.2012

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ

Δελτίο Τύπου: Συμπαράσταση στους εργαζομένους σε "Βοήθεια στο Σπίτι", "Ψυχαργώς", ΟΤΑ


Τετάρτη, 12 Δεκέμβρη 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ως εργαζόμενοι σε αποκεντρωμένες δομές υγείας και πρόνοιας, διπλά παρόντες στην καθημερινότητα της χρεωκοπίας, δηλώνουμε αλληλέγγυοι στους συναδέλφους μας εργαζομένους σε δομές, που τα «μνημόνια» κομματιάζουν, και τους πολίτες, που με την απώλεια των υπηρεσιών αποστερούνται βιολογικούς, ψυχικούς και κοινωνικούς όρους ύπαρξης.

Συμπαραστεκόμαστε στους συναδέλφους μας εργαζομένους στο Πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», που παραμένουν επί πολλούς μήνες απλήρωτοι και από τον Μάρτη του 2013 κινδυνεύουν να χάσουν οριστικά την δουλειά τους. Καθώς το κράτος αποσύρεται, οι Δήμοι αφήνονται να ενδιαφερθούν ή να μπορέσουν να υπογράψουν συμβάσεις με τους δικαιούχους του ΕΟΠΥΥ, μάλιστα ανταγωνιζόμενοι ιδιώτες εργολάβους, οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιούν «ελαστικές» συνθήκες εργασίας/δουλείας για να προσφέρουν ένα φαινομενικά «ανταγωνιστικό προϊόν». Η περίπτωση του «Βοήθεια στο Σπίτι» είναι χαρακτηριστική  της μετατροπής των Δικαιωμάτων σε προϊόντα, διακινούμενα στην «ελεύθερη αγορά», πλέον, της Κοινωνικής Πρόνοιας. Δείχνει πώς τα «μνημόνια» είναι τα λιβάνια στο θυμιατό της αρπαχτής και της κερδοσκοπίας, που κραδαίνει η βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης, Ευρωπαϊκή Ένωση.

Συμπαραστεκόμαστε στους συναδέλφους μας εργαζομένους  στο Πρόγραμμα «Ψυχαργώς», οι οποίοι  έχοντας να αντιμετωπίσουν από την μια τον επιχειρηματικό τυχοδιωκτισμό των εργοδοτών τους, ιδιοκτητών  των ΜΚΟ, και από την άλλη τις κεντρικές πολιτικές πλήρους ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, βρίσκονται απλήρωτοι επί μήνες, σε επισχέσεις εργασίας, πολλοί ως υπάλληλοι σε δομές-φαντάσματα και υπό απόλυση.

Συμπαραστεκόμαστε σε όλους τους εργαζομένους, που βγαίνουν αυτήν την βδομάδα σε «διαθεσιμότητα», ίνα πληρωθεί το προεκλογικό ρηθέν «καμιά απόλυση».

Συμπαραστεκόμαστε στους εργαζομένους στην Αυτοδιοίκηση, που έχουν καταλάβει Δημοτικά Καταστήματα, για να μπλοκάρουν την αποστολή των μαύρων λιστών της «διαθεσιμότητας», για να μην  πάψει να υφίσταται και λειτουργικά η ήδη κοινωνικά απονευρωμένη Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Συμπαραστεκόμαστε σε όσους αιρετούς της Αυτοδιοίκησης οργανώνουν και συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις όχι «για τα μάτια του κόσμου», αλλά στοχεύοντας πραγματικά στο μνημονιακό κράτος.

Οι αποφασιστικοί, πεισματικοί Αγώνες για την Ανατροπή των «μνημονίων» και των ιεροφαντών τους είναι η μόνη προοπτική για τον εργαζόμενο, τον άνεργο, τον πολίτη. Οι νέες συλλογικότητες, τα κοινά αιτήματα, οι ενιαίες δράσεις, εγκαινιάζουν διεξόδους σ’ ένα καλύτερο μέλλον. Κι αυτό το μέλλον θέλουμε και διεκδικούμε να το ζήσουμε.


ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
 ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ