6.17.2011

Το κίνημα των "Αγανακτισμένων" στην Ισπανία, μέσα από τα μάτια μιας Ψυχαναλύτριας

Αγαπητοί συνάδελφοι,
Αφού η κατάσταση αφορά περισσότερο τα αποτελέσματα της κρίσης  που υφίστανται τα υποκείμενα της παλιάς Ευρώπης, τα οποία είναι πιο σκληρά στην Νότια Ευρώπη, γράφω στα Γαλλικά. Αν κάποιος θέλει να μεταφράσει αυτό το  mail για τους συναδέλφους σε άλλες  γλώσσες, τον  ευχαριστώ πολύ.
Βρισκόμαστε σε μια στιγμή τεράστιας χαράς στην Ισπανία από την έκπληξη που έφερε το κίνημα  DRY”. Μπείτε στο διαδίκτυο στο ‘’tomaplazza  και θα δείτε. Τρομερό :(αυτό το κίνημα δημιουργήθηκε) μετά από χρόνια  σιωπής  της κοινωνίας, αλλά και των νέων  απέναντι  στα μέτρα φτώχειας για τους ανθρώπους
  • μείωση των μισθών στο δημόσιο τομέα,
  • νέος εργασιακός νόμος που επιτρέπει τις απολύσεις χωρίς δικαιώματα,
  • σύνταξη στα 67 έτη,
  • συρρίκνωση των κοινωνικών δικαιωμάτων στην εκπαίδευση και την υγεία… 
  • Aκόμη,(είναι τρομερή)  αυτή η υπακοή στις αγορές ,αντίθετα σε αυτά που αρέσκεται ( ο λαός- οι Ισπανοί) (που υιοθετεί) η κυβέρνηση Ζapaterο, η  οποία «κάνει ένεση»  στις τράπεζες με δημόσιο  χρήμα και υπακούοντας  στο  «Διεθνές Νομισματικό Ταμείο» και στην οικονομική πολιτική της Ε.Ε .
Από την άλλη πλευρά, η  Μέρκελ ισχυρίζεται ότι οι Ισπανοί εργάζονται και έχουν περισσότερες διακοπές, κάτι που είναι λάθος.
Ταυτόχρονα, ο βασικός μισθός των Ισπανών για 8 ώρες εργασίας  είναι 800 ευρώ.
 Ένα ενοίκιο σε μια υποβαθμισμένη συνοικία στα περίχωρα της Μαδρίτης για ένα τριάρι είναι 600 ευρώ.
Εδώ και δύο χρόνια θα μιλάγαμε για «μεσαία» τάξη στην Ισπανία, τώρα  αυτή βρίσκεται στα «χαμηλά» επίπεδα.
Επίσης, υπάρχει η γενιά που την λένε  nini  που ορίζεται από τα ΜΜΕ σαν τη γενιά των νέων που ούτε σπουδάζουν, ούτε εργάζονται και που κάνουν μόνο «Botellon» (δηλαδή πίνουν όλοι μαζί  σε πλατείες και σε πάρκα το Σαββατόβραδο), παράδοξο γεγονός, την ίδια στιγμή τα ΜΜΕ επιμένουν πως πρόκειται  για την γενιά με την καλύτερη εκπαίδευση στην ιστορία της Ισπανίας, με ακριβά μεταπτυχιακά που κόστισαν πολλές θυσίες στους γονείς τους. Και να λοιπόν, που αυτή η γενιά προσπαθεί να οργανωθεί με την αλληλεγγύη και την στήριξη των «περισσότερων».

Ήμουν την Παρασκευή για να παρατηρήσω από κοντά την οργάνωση της επιτροπής “ Acampada Sol”.H  ειρηνική και αποτελεσματική της οργάνωση  είναι αξιοσημείωτη :
«Λαοί της Ευρώπης ξεσηκωθείτε»..και άλλα  παρόμοια (συνθήματα).
Είναι αξιοθαύμαστοι αυτοί οι νέοι διοργανωτές των «DRY» και «Αcampada Sol»: πανεπιστημιακοί που βρίσκονται σε ανεργία,  και οι ιθύνοντες, οι οποίοι πήραν την πρωτοβουλία, που έλαβε τέτοιες διαστάσεις  μέσω Facebook και  Twitter.
Στην ανεργία βρίσκεται το 43% των Ισπανών κάτω των 35 ετών. Και  στην «Αcampada Sol»  όλο και περισσότερο ενήλικοι και συνταξιούχοι παρευρίσκονται εκεί,  βοηθούν και φέρνουν στους διαδηλωτές φαγητό και νερό-το αλκοόλ απαγορεύεται-και προσφέρουν συνδέσεις wi-fi ,μεταφράσεις για το Διεθνή Τύπο, νομικές συμβουλές δικηγόρων, φύλαξη παιδιών, πρώτες βοήθειες, δημιουργική απασχόληση των παιδιών, καλλιτεχνικά, όπως επίσης (συμμετέχουν) και τόσοι άλλοι επαγγελματίες  που έχουν θέσει τους εαυτούς τους στην εξυπηρέτηση της κατάστασης.
Ήμουν την Παρασκευή τα μεσάνυχτα στην «Puerta  del Sol» στην συμβολική πράξη της έναρξης της «Junta Electoral  Central» προεκλογικά. Η απαγόρευση της συγκέντρωσης της  Junta Electoral Central  δεν ήταν καθοριστική, ώστε ο Υπουργός Rubalcaba  να δώσει διαταγή στην  αστυνομία να τους διαλύσει. Μπράβο, οι επίσημες πληροφορίες  μιλάνε για 25000 άτομα, αλλά σας διαβεβαιώνω  πως όλοι οι παρακείμενοι δρόμοι ήταν γεμάτοι. ’Ηταν πάνω από 100000  άτομα όλων των ηλικιών και υπό διαφορετικές συνθήκες ο καθένας . Η ηλεκτρονική μας λίστα του F7 είναι γεμάτη  ανταλλαγές απόψεων και συζητήσεις με πληροφορίες παρακάτω.
Θα είναι  δύσκολο για το “DRY’’ να μην παρεκλίνει στο λαικισμό  και να οργανώσει (μετά από αυτές τις εκλογές της Κυριακής όπου η δεξιά, το PP, θα πάρει μαζικούς ψήφους, δυστυχώς ,από τη γενική  δυσαρέσκεια της διαχείρισης της κρίσης του PS του Zapatero,) ένα  «δρόμο» έξω από τα σημερινά πολιτικά κόμματα, για να έχουμε θετικά  αποτελέσματα στην πολιτική ζωή της κοινωνίας ,που είναι τόσο επισφαλής στην Ισπανία. Αλλά στη συνέχεια …….
Εμείς οι ψυχαναλυτές, χωρίς ιδεολογικές πλάνες ενδιαφερόμαστε πραγματικά για αυτό που είναι σύμπτωμα μέσα στην κοινωνία σχετικά με το πώς το DC μέσα σε τέτοια κρίση εκδηλώνει το «σκάσιμο του λάστιχου» για να «διπλασιαστεί  στο αναπόφευκτο γύρισμα του τροχού».
Αυτό που μένει είναι τα υποκείμενα να μην αναδιπλωθούν τόσο εύκολα  και  συρρικνωθούν σε παραγωγούς –καταναλωτές και  μέσα στην ανασφάλεια της ύπαρξης τους  μείνουν εγκλωβισμένοι στο ασυνείδητο τους και τα συμπτώματα τους που «αποστατούν» εξαιτίας της επιχείρησης της αγοράς που τείνει να τους διχάσει.
Για αυτό το  λόγο, λοιπόν, βλέπω αυτό  το  οποίο επιβεβαιώνει η ετερογένεια αυτού που εκδηλώνουν τα υποκείμενα στις πλατείες της Ισπανίας ,μετά τον ξεσηκωμό στις πλατείες του αραβικού κόσμου και το φυτίλι που ξεκίνησε να εξαπλώνεται μέσω των νέων και των κοινωνικών δικτύων στον κόσμο.

Φιλικά,
Carmen Galliano.
Ψυχαναλύτρια, Μέλος της σχολής του ΛΑΚΑΝΙΚΟΥ ΠΕΔΙΟΥ & του ΦΟΡΟΥΜ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : Σταματούλα Χρυσού

Δεν υπάρχουν σχόλια: