Δεν υπάρχει πιο εμβληματική περίπτωση ανθρώπου στην σύγχρονη μας εποχή, που αναδείχτηκε μέσα από τους αγώνες της εργατικής τάξης , πληρώνοντας μάλιστα το "αντίτιμο" σε αντίθεση με τις συνήθεις γραφειοκρατικές "ηγεσίες" της.
Και όμως η εμβληματική δική μας "αγία", όπως θα έλεγε ο Ρίτσος στο "Καπνισμένο Τσουκάλι ", πολύ ξεκάθαρα στήριξε επί τέσσερα και μισό χρόνια την μεγαλυτερη κοροϊδία που υπέστη η εργατική τάξη, στο όνομα της "αριστεράς":
1)Ισχυροποιήθηκαν και παγιώθηκαν ένα σωρό θεσμικές αλλαγές, που ανατρέπουν σημαντικές παραχωρήσεις, το οποίες αναγκάστηκαν να δώσουν οι αστικές κυβερνήσεις στο κόσμο της Εργασίας κατόπιν επίμονων αγώνων πολλών δεκαετιών.
2)Δημόσια περιουσία, σημαντική για την παραγωγική ανασύνταξη και κυρίως ανεξαρτησία από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα απωλέστηκε, διότι το επέβαλαν τα μνημόνια "και έπρεπε να σώσουμε την χώρα"... (Μνημόνια που συνεχίζουν να υπάρχουν για 99 χρόνια, αφού είναι όρος των μνημονιακών δανειακών συμβάσεων που ισχύουν μέχρι να ξεπληρώσουμε το χρέος!)
3) Το κοινωνικό κράτος συρρικνώθηκε.
4) Το χειρότερο είναι ότι εδραιώθηκε η αντίληψη πως " όλοι το ίδιο είναι", τέτοια που επιτρέπει στον Κ. Μητσοτάκη, με ένα νεοφιλελεύθερο- νεοδεξιό πρόγραμμα, να κυβερνά σχεδόν ανενόχλητος τέσσερα χρόνια.
Βέβαια η εργατική τάξη και ιδιαίτερα τα πολυπληθή τμήματα της υποαπασχόλησης, από όπου προέρχεται και η Κούνεβα και το 2015 και το 2019 μάλλον συμφώνησαν με την ψήφο τους και την αποχή τους μαζί της. *
Τώρα προσδοκάται να ξυπνήσουν μερικώς.
Το ΚΚΕ, το οποίο στην αυτοσυνειδησή του είναι η πρωτοπορία των αγώνων της Εργατικής τάξης, δίνει το συγχωροχάρτι του τύπου "οι πάντες ήμαρτον" του Αποστόλου Παύλου, φτάνει να ομολογήσουν νέο Μεσσία, δηλαδή τον ευατό του...
Πραγματικά μπορεί να αποδειχθεί πετυχημένο το ρίσκο, γιατί οι εντυπώσεις, από τις οποίες συχνά δονείται η κοινή γνώμη , είναι πιο δυνατές "από την δουλειά του μυρμηγκιού" , που ιστορικά κάνει η επαναστατική Αριστερά.
Πάντως είναι αφορμή και για μας τους "προδομένους" του ΟΧΙ να αξιολογήσουμε ξανά το νεο σκηνικό, ξεκινώντας από το τι έγινε τα τέσσερα και μισό χρόνια της "Κωλοτούμπας" και τι είναι αυτό που κράτησε δέσμιο το μεγάλο κίνημα που το 2011-12 και μέχρι τι 2015 , δυσκολευε την εφαρμογή των μνημονίων. **
Δεν μπορεί να είναι μόνο το Σοκ!
Υπάρχουν και άλλοι ποιοτικοί παράγοντες που είναι ανάγκη να τους ξαναδούμε, όχι για να κάτσουμε, αλλά για να γίνουμε πιο επαναστατικοί.
*Προσωπικά για μένα είναι ζητούμενο οι σημερινοί προλετάριοι που προέρχονται από διαφορετικά πρώην καλοζωισμένα τμήματα και άλλα πολιτισμικά περιβάλλοντα, οι περισσότεροι δεν έχουν ζήσει πολέμους και άλλες καταστάσεις κρίσης πλην της φτωχοποίησης τους να μάθουν να αγωνίζονται πεισματικά και να ελπίζουν και να μην παραδίνοται εύκολα...
**Βέβαια βαθμιαία μέχρι το 2015 έχανε την κρουστική του δύναμη, "αναθέτοντας" στην προσδοκούμενη "κυβερνησιμότητα", αλλά πάντως υπήρχε ! Εκ των πραγμάτων, από τις γραπτές δεσμεύσεις που ήταν στις συμφωνίες και τα μνημόνια του Παπαδήμου και του Σαμαρά και δεν εφαρμόστηκαν, φαίνεται η δύναμη της ισχυρής και μαχητικής και ουσιαστικής όχι μόνο στη Βουλή αντιπολίτευσης. Είναι τέτοια που προσπαθούν να την ξορκίσουν τα συστημικά ΜΜΕ ζητώντας από κάθε εκπρόσωπο του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ να αποκυρήξει αυτή την εποχή. Ένας πραγματικά "μη προνομιούχος" άνθρωπος του κόσμου της εργασίας από αυτή την αντιπολίτευση έχει να ελπίζει περισσότερα από μια "θολή" ψευτοπροδευτική κυβέρνηση ακόμα και να πάρει ένα δυο θετικά μέτρα και η επόμενη κυβέρνηση θα τα ακυρώσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου