ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ

από τη θεραπεία (18 Άνω) στην κοινωνική ένταξη

Όταν λέμε κοινωνική ένταξη των απεξαρτημένων από ουσίες ατόμων, εννοούμε την ένταξή τους στην κοινωνία υπό νέους όρους που τους επιτρέπουν να διεκδικήσουν μια ζωή χωρίς εξαρτήσεις.

Η διαδικασία της ένταξης είναι διπλή: προς τα έξω, προς την κοινωνία, αλλά και προς τα μέσα, προς την εσωτερική πραγματικότητα, τις βαθύτερες ψυχικές ανάγκες του ατόμου. Μέσα από τις πράξεις του ο απεξαρτημένος στην καινούρια του ζωή αποκτά αξία στα μάτια των άλλων, αλλά και στα δικά του. Αναζητά την αναγνώριση, την αποδοχή του άλλου για να επιβεβαιώσει τις δικές του δυνάμεις, για να αναπτύξει το θεμελιακό αίσθημα ότι είναι κάποιος που μετρά.                        

Αυτή η επίπονη διαδικασία υπονομεύεται συχνά είτε από κοινωνικές συνθήκες (ανεργία, φτώχεια, διακρίσεις, προκαταλήψεις, κοινωνικό ρατσισμό, αδιαφορία της πολιτείας, έλλειψη ευαισθησίας ή άγνοιας των δικαστηρίων, αρνητικό ρόλο του οικογενειακού περιβάλλοντος...), είτε από εσωτερικές συνθήκες αν ο ίδιος ο απεξαρτημένος δεν έχει κατακτήσει το αίσθημα του «ανήκειν» σε μια συλλογικότητα.                                                                                                                                 Κι αν μερικοί από αυτούς υποτροπιάσουν, τότε κάποιοι άλλοι διατυμπανίζουν αυτάρεσκα τα στερεότυπα «δεν γίνεται καλά ποτέ ο τοξικομανής» ή «η τοξικομανία είναι μια χρόνια υποτροπιάζουσα ασθένεια στην κατηγορία των ψυχικών διαταραχών» παραβλέποντας τις γενικότερες ευθύνες της κοινωνίας.

Στο ντοκιμαντέρ συναντάμε μερικές  περιπτώσεις ανθρώπων που ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα του 18 ΑΝΩ και είναι κάποια χρόνια καθαροί. Παρακολουθούμε στιγμιότυπα της ζωής τους και εξομολογήσεις τους για τις προσπάθειές τους να βρουν δουλειά, να γίνουν δημιουργικοί, να συνεχίσουν ή να ανατρέψουν κάτι που άφησαν στη μέση, να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που τους κληροδότησε το παρελθόν στις ουσίες, να φτιάξουν διαφορετικές σχέσεις με τους γονείς και τα παιδιά τους, αλλά και νέες φιλίες και έρωτες.

Εάν ο άνθρωπος δε γεννιέται αλλά γίνεται, οι προσπάθειες αυτών των ανθρώπων παραπέμπουν στις αντίστοιχες προσπάθειες του καθενός να βρει ένα νέο βηματισμό μετά από όποια αναπόδραστη συμφορά συναντήσει στη ζωή του.

 Ντοκιμαντέρ, H.D. 16:9, έγχρωμο, 67’

Σκηνοθεσία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡ. ΖΕΡΒΑΣ

Σύμβουλος : ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΥΦΑΝΤΗΣ

Έρευνα - Σενάριο: ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡ. ΖΕΡΒΑΣ - ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

Φωτογραφία: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ, 

Μοντάζ: : ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡ. ΖΕΡΒΑΣ -ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΥΛΟΥΔΗΣ

 Ήχος –Μιξάζ : ΝΙΚΟΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ           

Συμπαραγωγή: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΕΡΒΑΣ FILM PRODUCTION, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Με την ενίσχυση του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ