H Τσουκνιδοχώρα στο … σύρμα

 Πριν λίγο καιρό έτυχε να δω την ταινία” Buitiful” του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ιναρίτου με πρωταγωνιστή τον δημοφιλή Ισπανό ηθοποιό Χαβιέ Μπαρδέμ.
Η ταινία αυτή για μένα ήταν ίσως η καλύτερη ξένη ταινία που έχω δει τα τελευταία δυο τρία χρόνια.  Το πρόβλημα της μετανάστευσης  μαζί με την οικονομική κρίση , την έλλειψη νοήματος ζωής στις δυτικές χώρες και όλα αυτά βαλμένα σε ένα εύληπτο σενάριο που ξετυλίγεται ως ένα οικογενειακό και υπαρξιακό δράμα.
Τίποτα δεν είναι περίσσιο σε αυτή την ταινία, ακόμα και η εμφανώς μανιοκαταθλιπτική  γυναίκα του πρωταγωνιστή μπορεί να συμβολίζει την μανιοκαταθλιπτική, ή ακόμα και σχιζοφρενική  κοινωνία που ζούμε: Σε μια  κοινωνία, στην οποία οι ελίτ που την κυριαρχούν, από την μια ψάχνουν για κράτη τύπου Μπαγκλαντές ώστε να επενδύσουν με το μικρότερο εργασιακό κόστος και από την άλλη, εξάγουν ένα δήθεν κυρίαρχο πολιτισμικό παράδειγμα – βασισμένο στον καταναλωτισμό- το οποίο  έλκει τους Μπαγκλαντέζους και άλλους  ανθρώπους σε απόγνωση, να έρθουν στη Δυτική Ευρώπη για να αναζητήσουν "μια καλύτερη τύχη".

Μόνο που το παράδειγμα αυτό υφίσταται τις πιο «βαθιές ρωγμές»  την στιγμή που η μετανάστευση έχει αποκτήσει διαστάσεις επικές. Και φαίνεται να έχει αυτά τον χαρακτήρα επιδημίας η προσφυγιά, γιατί οι δυτικές «επενδύσεις» μάλλον αναστατώνουν   περισσότερο, αντί  να προσφέρουν ασφάλεια...

 Θεωρώ, ότι όποιος λίγο ευαισθητοποιημένος δει αυτή την ταινία, μετά δεν θα θέλει να πει ούτε να ακούσει εύκολα τσιτάτα για την μετανάστευση και από εδώ και από εκεί. 

Το μεταναστευτικό θα είναι ένα από τα βιτριόλια που θα διαλύσουν το γαγγραινικό σώμα της κοινωνίας αυτής. Μια τοξική ουσία που ίσως δεν την αντέξει η ψευτοσυντηρούμενη κοινωνία μας αλλά σε σιγανή σήψη από μέσα της.  Ένα ισχυρό δηλητήριο που θα οδηγήσει γρηγορότερα σε ένα νέο ξεκίνημα. "Περιμένοντας τους βαρβάρους" ! Πολύ μας κούρασαν οι παράτες μιας παρασιτικής νέας αριστοκρατίας που επιμένει να θέλει να διατηρήσει μια belle epoque για τα μέλη της σε βάρος όμως της πλειοψηφίας των ανθρώπων!  

Βλέπετε τι γίνεται στη γειτονιά μας:  Που θα πάει όλος αυτός ο κόσμος από την Βόρεια Αφρική μετά από τις ταραχές;  Μη μου πείτε ότι θα έρθει η «δημοκρατία» και θα λύσει το πρόβλημα … Διότι,  όταν η «δημοκρατία» δεν λύσει τα στοιχειώδη βιοτικά θέματα που ξεσήκωσαν τον κόσμο, πράγμα πολύ πιθανό με βάση τις διεθνείς δυνατότητες, τότε η πλήρης απελπισία θα σπρώξει ακόμα περισσότερους στο φύγει- φύγει. 

Κάποτε, από τον πορνοΚαβαλιέρε μέχρι τον "διορατικό" Μιτεράν , για να κάνουνε "όλοι τις δουλειές τους",  στήριζαν τους λογιώ- λογιώ δικτάτορες ...  Ανάλογα με την προτιμησή  του ο καθένας βέβαια … Τώρα όμως,  θα φάνε τα «απόνερα» των επιλογών τους.

Αλλά μαζί και η Ελλαδίτσα μας, που έβαλε φαρδιά- πλατιά την υπογραφούλα της στα Δουβλίνα, επειδή αυτή έτσι,  είναι Ευρωπαία να πούμε…

Και στήνει κοτετσοσύρματα στον Έβρο για να εμποδίσει τις ορδές των πεινασμένων και φοβισμένων και θα τους έρχονται αυτοί από τα νησιά, σαν και το δικό μας,  που πέρυσι τέτοιες εποχές πήγαινες για περίπατο στο Ποτοκάκι και συναντούσες  πτώματα πνιγμένων παιδιών..

Δεν θέλω να ακούσω εύκολες λύσεις.

Όπως και με τους σεισμούς, θα ζήσουμε και με τους μετανάστες. Τον απελπισμένο δεν τον σταματούν τείχη, ακόμα και τα «ξύλινα», τα πολεμικά καράβια δηλαδή  που έλεγε ο Θεμιστοκλής.

Χρειάζονται άλλα πράγματα.  Πολιτικές ένταξης, που δεν σημαίνουν σε καμία περίπτωση προσπάθεια για άνευ όρων πολιτιστική αφομοίωση μαζί μας. Ο Ελληνικός Πολιτισμός είναι το πιο καθαρό παράδειγμα ότι κανείς πολιτισμός δεν πρόκειται να χαθεί, αν έχει κάτι να πει, με όσους άλλους κι αν «παντρευτεί» !

Χρειάζεται επίσης να διεκδικήσουμε θαρραλέα από τους  «εταίρους»  μας  να αναλάβουν ισοδύναμα το βάρος που τους αναλογεί για το πρόβλημα αυτό, για το οποίο αυτοί είναι οι μεγάλοι υπεύθυνοι! Διαχρονικά μάλλιστα, αν σκεφτεί κανείς ότι στην Ε.Ε. συνωστίζονται όλες οι πρώην αποικιοκρατικές χώρες! Το βάρος αυτό δεν ξεπλένεται με μια ακταιωρό και ένα τάγμα, αλλά αναλογική φιλοξενία των προσφύγων σε όλες τις χώρες με βάση κάποιο σχέδιο.

Στους 300 της Υπατίας